Η Φράση ¨Και Ο Λόγος Ην Προς Τον Θεόν¨ Και Όχι
Εν Τω Θεώ Μας μιλά ακριβώς
Για Το Μυστήριο Της Πατρότητος..
Να δώσης τη δυνατότητα στον άλλο
να γυρίση στο σπίτι.. μόνος του.
Κι ο Πατέρας Του έδωσε το κομμάτι που ζητούσε. Αυτό όμως που συνάγομε με το επαναστατημένο θέλημά μας , συναγαγών άπαντα, το σκορπίζουμε ασώτως , διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως.
Α-Σωτηρία, Μισερά, Αμαρτωλά, Εκτός Θεού,
Σε Παρά Φύσιν Κατάσταση και..Μαραίνεται και ξηραίνεται σύντομα. Σκορπίζεται.Το ψεύτικο πάντα χάνεται, μας εγκαταλείπει.
¨Δαπανήσαντος Αυτού Πάντα¨
Το αληθινό μένει, μας σώζει
¨Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου.. ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου.. ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου¨.
Ο Αββάς Ισαάκ λέει..Αυτός που αγαπά με την τέλεια αγάπη ¨απών ως παρών συναναστρέφεται, μη ορώμενος υπό τινος¨
Ο γιος όμως αρχίζει την εξομολόγηση..
Ομολογεί το έγκλημά του και σιωπά.Τον λόγο παίρνει ο πατέρας, που με τον ίδιο τρόπο μιλά ξεκάθαρα εν σιωπή
Στον γιο δεν λέει τίποτε. Μιλά, δίδει εντολές στους δούλους Εξενέγκατε Την Στολήν …Ενδύσατε … Θύσατε Τον Μόσχον Τον Σιτευτόν, ας ευφρανθούμε, γιατί Ούτος Ο Υιός Μου
Νεκρός Ην Και Ανέζησε, Και Απολωλώς Ην Και Ευρέθη.
Το ¨νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη¨ που ο πατέρας λέει στους δούλους, δείχνει το δράμα και τη χαρά που έζησαν και που ζουν οι δυο τους, πατέρας και γιος…
καθε Πατέρας και γιός.
Ο νεώτερος υιός σκεφτόταν να ζητήση να μείνη στο σπίτι
¨ως εις των μισθίων¨
¨Εξουθενώνει τον εαυτό του και δοξάζεται¨.
Του αρκεί να είναι στο σπίτι του Πατρός…Όταν ζητάς κάτι μικρό, ένα ερίφιο, δεν παίρνεις τίποτε. Όταν δεν ζητάς τίποτε ¨ούτε να γίνης δούλος¨ τότε τα παίρνεις όλα.
Πόσο μας ταιριάζει αυτή η παραβολή του ασωτου..Μόνο που δεν έχουμε , ως φαίνεται, φτάσει ακόμη στο σημείο να πουμε πως οι μισθιοι του Πατρός μου τρέφονται πολύ καλύτερα απο εμένα, που πεθαίνω απο πνευματική πείνα..
Χαιρετε.