Στην εποχή του Αποστόλου Παύλου, οι πρώτοι Χριστιανοί ζούσαν μια κατάσταση τρόμου.Η ρωμαϊική κυριαρχία, με τους διωγμούς , και την υπερφορολόγηση,τους είχε εξαθλιώσει.
Το Ρωμαϊκό ιmperium όσον αφορούσε τα οικονομικά του,είχε βρεί μια απλή κι έξυπνη λύση. Νοίκιαζε τους φόρους στους εβραίους Τελώνες, κι αυτοί μετά είχαν όλη την άνεση να εισπράττουν όσα ήθελαν πάνω απ τα νόμιμα πιέζοντας τους συμπολίτες τους και κυριολεκτικά πίνοντάς τους το αίμα
Ομως κάποια στιγμή, αυτά αιμοβόρα θηρία έρχονταν σε επίγνωση, όχι όλοι, κι όχι πάντα και ζητούσαν το έλεος του Θεού.
Αυτό ακουμε στην Παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, που είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την κατάσταση που έχουμε σήμερα στην πολιτική μας ζωή, όπου ανάλγητοι Τελώνες εγχώριοι , αλλά και αλλοδαποί ,πιέζουν τους πάντες για να μην χάσουν αυτά που έχουν δανείσει χωρίς όμως την εναλλακτική θεώρηση της όποιας μετάνοιας απο μέρους των.
Ομως πάμε να δούμε τί έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί, με παράλληλες συνθήκες ,την εποχή του Μεγάλου Παύλου.
Είχαν Τέτοια Χαρίσματα, Που Χάλαγε Ο Κόσμος.Αποστολικά Προφητικά Γλωσσών. Και εκδηλώνονταν όλα ταυτοχρόνως μέσα στον ναό, και έρχονταν ο Παύλος να τους βάλει σε μια τάξη.Δεν τους έλεγε για τους φόρους που τους έπνιγαν άλλωστε ο ίδιος Ο Χριστός προηγουμένως τους είχε πεί απλά : Να δώσουν στον Καίσαρα ο,τι ηταν να δώσουν, και στον Θεό την αγάπη και την πίστη τους Τους σταματούσε, Ο Παύλος, γιατί όλοι μαζί γλωσσο-λαλούσαν και διερμήνευαν και χάλαγε ο κόσμος. Tόσο ενθουσιασμό και ζέση είχαν που ούτε σκέφτονταν τους κινδύνους της ζωής τους, ή της περιουσίας τους.Καμμια σχέση με το δικό μας δήθεν τυπικό.
Εκεί κυριαρχεί το πώς θα λειτουργούν Τα Χαρισματα.Αλλά Πάνω Απ Όλα Τα Χαρίσματα Η Αγαπη .Όλοι μιλάνε για τις επιστολές του Παύλου, και για την αγάπη.Λένε να έχουμε αγάπη προς Τους εχθρούς μας, αυτούς που μας πιέζουν, που μας κόβουν τους μισθούς, μας βάζουν εισφορές, χαράτσια . τούρκικη λέξη που ξαφνικά τη θυμηθήκαμε όλοι κλπ.
Ομως δεν είναι αυτή η αγάπη για την οποία μιλάει ο Παύλος, να αγαπούμε ο ένας τον άλλον.
Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων αγάπην δε μή έχω, γέγονα χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον.
Ολα Καλά , Όμως δεν έχουν φτασει Σε Θεωρια. Γι αυτό λέει ο Παύλος οτι η αγάπη. Ού Ζηλοί, Ου Περπερεύεται, Ου Φυσιούται , Ουκ Ασχημονεί,Ου Ζητεί Τα Εαυτής.Αυτή Η Αγάπη είναι Η Θέωση η θεωρία του Θεού Η εμπειρία της Θεωρίας Οχι λόγια για αγάπη του πλησίον
Επειτα λέει οτι η αγάπη ουδέποτε εκπιπτει. Πως δεν εκπίπτει; Οι αγάπες που εμείς γνωρίζουμε κάποια στιγμή εκπίπτουν. Πώς εκείνη η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει; Στη ¨Θεωρία¨ δεν πρόκειται ποτέ να εκπέσει ακουλουθεί τον πιστό.Τίς ημάς χωρίσει απο την αγάπη του Χριστού; Θλίψεις, διωγμός, αρρώστεια, θάνατος;Τίποτα Ούτε ενεστώτα, ούτε μέλλοντα, ούτε ετέρα τις κτίσις δυνήσεται ημάς χωρίσαι εκ της αγάπης του Χριστού Αυτή είναι η αγάπη.Είναι η θεωρία η οποία, βέβαια ουδέποτε εκπίπτει.
Η Β΄επιστολή του Παύλου είναι μια ασκητική επιστολή Είναι μια ολόκληρη Φιλοκαλία.Αν προσέξουμε κάθε λέξη είναι μια μεγάλη δύναμη Και μόνο να μπορούσαμε να γράψουμε πάνω στην καρδιά μας το όνομα του Χριστού δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα καρδιοπάθειας όχι τώρα που 6 στους 10 ενήλικες είναι εν δυνάμει καρδιοπαθείς
Και είμαστε όλοι καρδιοπαθείς Γιατί έχουμε καρδιές χαλασμένες απ το άγχος, το φαγητό, το αλκοόλ.
Τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, όταν τον κατεσπάραξαν τα θηρία, δεν τόλμησαν να αγγίξουν την καρδιά του και είναι γνωστό οτι τα θηρία, πρώτα απ όλα τρώνε την καρδιά του θυματος τους. Γιατί Έγραφε Πάνω της Το Όνομα Του Χριστού.
Εχουμε κάνει έναν χριστιανισμό συμβατικό Ντύσαμε τον χριστιανισμό,μ ένα πρόγραμμα της οργάνωσης του κατηχητικού του τύπου Να σηκωθούμε το πρωϊ, να φάμε, να ακούσουμε τα νέα τους νέους φόρους τις τιμές βενζίνης.
Ενας κοσμικός τρόπος ζωής.
Μετά να ανοίξουμε την τηλ/ση και να παρακολουθούμε τα πρωϊνάδικα Ενα ατελείωτο κουτσομπολιό, που κατέστρεψε όλη την Ελλάδα.
Μετά Να Πάμε Στην Δουλειά,αν έχουμε ακόμα και δεν μας έχουν διώξει. Να Γυρίσουμε Να Φάμε,αν έχουμε κρέας, γιατί δεν τρώμε όσπρια. Να Ξαπλώσουμε Λίγο, Να Σηκωθούμε Να Δούμε Τί Λέει Η Τηλ/ση,Να Πάμε Μια Βόλτα Έξω Να Ψωνίσουμε , αν εξακολουθούμε να έχουμε αυτή την πολυτέλεια.Να Γυρίσουμε, Οκτώ Η Ώρα Να Μην Χάσουμε Τις Ειδήσεις, Άντε Μετά Να Δούμε Ποδόσφαιρο Εχουμε αγώνα το βράδυ φοβερό Να Βγούμε Έξω Για Φαγητό Με Παρέα, Να Πάμε Στο καφενείο να κλάψουμε με τους άλλους την κατάντια μας.Να Πάμε Στην Καφετέρια Να Τα Πούμε Να Βρεθούμε, Και Να Γυρίσουμε Μετά Να Πέσουμε Να Κοιμηθούμε Και τί να καταλάβουμε κατόπιν τούτου απ αυτό που λέει ο Παύλος οτι
Είμαστε Ναός Του Θεού Του Ζώντος Πώς μετά να ενοικήσει εν ημίν ο Χριστός και να εμπεριπατήσει μεθ ημών Ναί περπατάει μαζί μας Ο Χριστός Αν ξέραμε τί σημαίνει αυτό;
Το παραπάνω είναι ένα συμβατικό προγραμμα που ακουλουθεί το 80-90% του κόσμου.Ενα μή συμβατικό πρόγραμμα,τώρα είναι τα κάνουμε κι αυτά, όπως τα είπαμε πιο πάνω, αλλά Και Να Ζούμε Συνέχεια Με Την Ευχή Ξυπνάμε το πρωϊ, Παίρνουμε Δυνάμεις Απο Την Ευχή Διαβάζουμε Κάτι Στην Αγία Γραφή όχι πολύ μια-δυο σελίδες Και Ξεκινάμε Τις Δουλειές Μας Ο Αγιος Σιλουανός λέει οτι:
Ο Άνθρωπος Που Δεν Έχει Γνωρίσει Το Θεό Είναι Σαν Αλλοίθωρος, Το Ένα Μάτι Του Βλέπει Από Δώ Και Το Άλλο Απο Εκεί Οπου Και Να Βρίσκεται Κανείς, Μπορεί Και Να Παρακολούθεί Τα Τεκταινόμενα Και Να Κάνει Την Ευχή Παντού μέσα στο τράμ, στο μετρό.Κρατάμε ένα βιβλίο κάνουμε πως διαβάζουμε κι εμείς λέμε την ευχή Οπως ένας ερωτευμένος,το μόνο που σκέφτεται είναι η αγαπημένη του ό,τι και να κάνει τη σκέπτεται Δεν βλέπει την ώρα που θα δώσει όλη του τη σκέψη, την ύπαρξη σ αυτήν όταν θα βρεθούνε μαζί Τώρα, θα πεί κανείς Κάνουμε την ευχή, αλλά με το ένα και με το άλλο, την ξεχνάμε και μας φεύγει Γίνεται Να Μη Μας Συμβαίνει Κάτι Τέτοιο;
Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα απο τις γυναίκες που ζουν μια συγκλονιστική εμπειρία, αυτή της εγκυμοσύνης Το έμβρυο αυτό το αγαπημένο φοβερό παράσιτο μέσα στην κοιλιά της γυναίκας όπως υπογραμμίζει η βιολογία με τις διάφορες ενασχολήσεις ξεχνιέται κάποια στιγμή. Όμως αυτό,το έμβρυο Σε Ανύποπτο Χρόνο Κλωτσά την κοιλιά της μάνας Κι Αμέσως Το συνειδητοποιεί εκείνη συνέρχεται και αρχίζει να το αγαπά και πάλι
Μέσα στην Εκκλησία μας , έχουμε μια πολύ μεγάλη κληρονομιά. Δεν είναι οι εικόνες, ούτε τα άσματα ούτε η βυζαντινή παράδοση η κληρονομιά είναι κάτι άλλο και εμείς Είμαστε αποκληρωμένοι.Η ζωή η χριστιανική, είναι πανηγύρι έχουμε έναν θησαυρό, κρυμμένον σε πήλινα κουτιά
Είμαστε.
Εν Παντί Θλιβόμενοι. Αλλ Ου Στενοχωρούμενοι Απορούμενοι Αλλ Ουκ Εξαπορούμενοι Διωκόμενοι, Αλλ Ουκ Εγκαταλειπόμενοι Καταβαλλόμενοι, Απολλύμενοι, Πάντοτε Την Νέκρωσιν Του Κυρίου Ιησού Εν Τω Σώματι Περιφέροντες, Ίνα Και Η Ζωή Του Ιησού Εν Τω Σώματι Ημών Φανερωθεί
Αν κρατήσουμε τα παραπάνω καλά μέσα στην ψυχή μας Δεν θα στεναχωριόμαστε,δεν θα διαμαρτυρόμαστε , ούτε θα οργιζόμαστε, ούτε θα κλαίμε, ούτε θα λέμε οτι εξω απ το χορό, όλοι ξέρουν πολλά τραγούδια
Για μας ¨ο χορός¨ είναι η αγάπη του Χριστού Κι ας παψουμε πια να είμαστε στη θέση του Φαρισαίου, δικαιωμένοι μέσα στην μιζέρια μας. Μέσα στην τεχνητή δυστυχία μας. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της έλλειψης ελπίδας. Μέσα στην απίστευτη απουσία του Χριστού, που όμως περιμένει την προσευχή μας αλλά σαν άλλοι τελώνες, ας φωνάξουμε με πραγματική συντριβή.
Ο Θεός , Ιλάσθητί Μοι Τω Αμαρτωλώ
Kosmaser's Weblog 