ΗΔΟΝΗ ΟΔΥΝΗ..

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο άγιος Μάξιμος, ο Ομολογητής, τονίζει πως η κάθαρση  τής καρδιάς δεν είναι παρα η υπέρβαση τής ηδονής καί τής οδύνης. Αναφέρει δε πως εκείνος πού ελευθερώθηκε από τήν ηδονή καί τήν οδύνη, κατόρθωσε τήν πρακτική αρετή. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκείνος πού εξαφάνισε από τήν ψυχή του τήν λήθη καί τήν άγνοια του Θεού, πέρασε ευπρεπώς στή φυσική θεωρία καί τέλος Εκείνος πού ελευθέρωσε τόν νού του από τούς πολλούς τύπους, δηλαδή τίς εικόνες και τίς φαντασίες απέκτησε τήν θεολογική μυσταγωγία.

Μέσα στήν Εκκλησία έχουμε τήν δυνατότητα μέ τήν θεολογία τά μυστήρια καί τήν άσκηση, νά διασπάσουμε τήν σχέση ηδονής καί οδύνης, νά θεραπεύσουμε τήν ηδονή καί νά υπομένουμε τίς δοκιμασίες, τόν πόνο, τίς αρρώστιες καί τόν φόβο τού θανάτου, καί ακολούθως, νά φθάσουμε σέ  πνευματικές καταστάσεις πού αποδεσμέυουν τόν άνθρωπο από όλες τίς υποχρεώσεις καί τόν καθιστούν όντως ελεύθερο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Και συνεχίζει, ο άγιος Μάξιμος αναφερόμενος στο Πάτερ ημών εκεί που λέει καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν

Υπάρχουν δύο πειρασμοί, ο ηδονικός καί ο οδυνηρός.

Ο πρώτος, γίνεται μέ τήν προαίρεσή , τήν ελευθερία μας είναι εκούσιος, ενώ ο άλλος, συνδέεται μέ τίς αρρώστιες και τόν θάνατο, είναι ακούσιος  δέν τόν θέλουμε αλλά έρχεται στήν ζωή μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο ηδονικός γεννά τήν αμαρτία, ενώ ο οδυνηρός  που υπομένουμε μέ καρτερία, θεραπεύει από τήν αμαρτία. Πονώ, άρα υπάρχω λέει ο Ντοστογιέφσκι. Αγαπώ άρα υπάρχω λέει ο αγιος Σιλουανός. Σκέπτομαι, άρα υπάρχω αντιπαραθέτει ο Ντε Κάρτ .

Ομως η ύπαρξη τού ανθρωπου, δέν ταυτίζεται απόλυτα μέ τήν λογική, οπως θέλει να πιστεύει κι ο Επίκουρος, αλλά εκφράζεται από τήν υπέρβαση τού πόνου καί τήν βίωση τής αγάπης.

Η στάση πού είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε, απέναντι στά τρία αυτά βασικά αποφθέγματα, δείχνει τό επίπεδο τού πολιτισμού καί τού τρόπου ζωής πού μάς διακατέχει.

 

 

 

Χαίρετε.