Τελικα,αυτό που ονομάζουμε αντικειμενική πραγματικότητα, μάλλον δεν υφίσταται, κι όλα οσα συμβαίνουν δεν είναι παρα υποκειμενικά επεξεργαζόμενες εικόνες, οσμές, ήχοι, και εν γένει εντυπώσεις. Και πριν προλάβετε να διαμαρτυρηθείτε, σας ρωτώ.Παρατηρώντας ένα όμορφο αρνάκι, κάποιος θα το δεί σαν μια ομοφιά στη φύση,ο δεύτερος σαν ένα νόστιμο έδεσμα, κι ο τρίτος απλά θα ενοχληθεί απ την παρουσία του. Το ίδιο κι οταν ακούμε την εκτέλεση της Casta Diva, απ την Norma του Bellini, με την Μεγάλη Καλλας. Αλλος θα εκστασιασθεί, άλλος θα απορήσει γιατί μας αρέσουν οι στριγλλιές τόχω ακούσει κι αυτό κι ο τρίτος, θα αδιαφορήσει.Το ίδιο και με τις οσμές. Σε ωρισμένους αρέσει η τσίκνα απ το κρεας που ψήνεται, σ άλλους φέρνει αναγούλα, κι άλλοι σ αρχίζουν στην κατήχηση οτι δεν πρέπει να σφάζουμε τα προβατάκια.
Πάμε να δούμε το όλο θέμα απ την καθαρά επιστημονική του πλευρά, χωρίς συναισθηματισμούς, που δυστυχως θολώνουν τα νερά.Ας πάρουμε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο , κι ας το κοιτάξουμε.Ποιός θα τολμούσε να χαλάσει την όμορφη αυτή αισθητηριακή εικόνα, επεξηγώντας, πως, ο,τι βλέπουμε και μας εκστασιάζει, δεν είναι παρα, σύμφωνα με τη φυσική, εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών κυματων 650 δισεκατομμυρίων δονήσεων το δευτερόλεπτο, προς όλες τις κατευθύνσεις,και συνεπώς και προς τον αμφιβληστροειδή μας χιτώνα , που διεγείρουν τα κατάλληλα κύτταρα, που στέλνουν με τη σειρά τους ένα μήνυμα στον εγκέφαλο, κι εκείνος ως απάντηση, μας χαρίζει την καθαρά υποκειμενική αίσθηση του κόκκινου τριαντάφυλλου τόσο σαν όραση, όσο και σαν οσμή, τη στιγμή που εμένα με μεθά η μυρουδιά του, τον διπλανό μου όμως του ξυπνά την αλλεργία και τον τρελλαίνει στα φταρνίσματα.
Ο άνθρωπος μετουσιώνει σε αίσθηση χρώματος μόνο μια γκάμα δονήσεων από 330μ.μ. ιώδες έως και 650μ.μ. κόκκινο.Τις άλλες τιμές δονήσεων δεν τις μεταφράζει σε χρώμα.Εξ άλλου ξέρουμε ότι υπάρχουν ήχοι, που ακούει ο σκύλος ενώ δεν ακούει ο άνθρωπος και χρώματα που βλέπει η μέλισσα ενώ δεν βλέπει ο άνθρωπος.
Συνεπώς αίσθημα είναι η υποκειμενική απεικόνιση του αντικειμενικού κόσμου για κάθε ον, με τέτοιο ξεχωριστό τρόπο, όσο του χρειάζεται για να επιβιώνει ως τέτοιο.Μην ξεχνάμε οτι ολα αυτά δεν είναι παρά ιδιότητες του software των δερματίνων χιτώνων,για όσους εννοείται έχουν κάποια σχετική υποψία γι αυτά, μια και γι αυτούς που πιστεύουν, μικρη σημασία έχει η ανάλυση που ακολουθεί.Αν κάποιος γράψει μια λέξη με τόσο μεγάλα γράμματα όσο είναι μια πόλη, τότε δεν θα μπορεί να την διαβάσει κανείς από κάτω, παρά μόνο αν κοιτάξει από αεροπλάνο. Τα Άστρα Που Είναι Τόσο Μεγάλα Και Αραιά, είναι αδύνατον να δούμε τι παριστάνουν. Αραγε πως θα μας έβλεπε ένας, απ τα τρισεκατομμύρια μύκητες, που παρασιτούν τον οργανισμό μας, http://kosmaser.wordpress.com/2012/10/04/
σε μιαν αγαστή ή μη συνεργασία.Κάπως όπως βλέπουμε και εμείς τα άστρα την νύχτα,και προφανώς, δεν θα καταλάβαινε ποτέ το σχήμα μας. Άρα και ως προς τα μεγέθη, ο άνθρωπος έχει ένα πεπερασμένο όριο αντίληψης του κόσμου κάπως όπως όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί μας, οι οποίοι δεν έχουν ιδέα, ούτε ποιοί είμαστε, ούτε πού πάμε απλά πορευόμαστε .
Αν αναπαραγάγουμε μια ψηφιακή ομιλια με αργό ή γρήγορο ρυθμό, κανείς δεν θα καταλάβει τιποτα. Στην πρώτη περί πτωση θα ακούει ένα μπάσο θόρυβο και στην δεύτερη περί πτωση μια στιγμιαία στριγκλιά. Οι στριγκλιές της φάλαινας είναι ομιλία με μαθηματική κανονικότητα ,όπως ηχογραφήθηκε και παίχτηκε πολύ αργά από ειδικά επιστημονικά μηχανήματα. Συνεπώς κι ως προς την ταχύτητα των δονήσεων, ο άνθρωπος έχει πεπερασμένες δυνατότητες μετουσίωσης σε αντιληπτό αίσθημα.
Εχουμε πέντε συγκεκριμένες και πεπερασμένες αισθήσεις, με τις οποίες, και με τη συμπαράσταση του εγκεφάλου μας μελετάμε τη κτίση ή τον κόσμο αν θέλετε,που σημαίνει στολίδι, στολισμός.Αν η γάτα, που ¨σπουδάζει¨ ο επιστήμονας έχει έξι ή επτά αισθήσεις, τότε κάποιες από αυτές θα του διαφύγουν, θα νομίζει ότι την έχει μελετήσει, ενώ πιθανόν να τον μελέτησε εκείνη, και λόγω μη συγγενών αισθητηρίων αυτό να μη το μάθει και ποτέ. Μην ξεχνάμε πως έαν ένας ουρακοτάγκος,ή λιοντάρι μιλούσαν, απλά δεν θα καταλάβαιναν τίποτα για μας,το ίδιο κι εμείς γι αυτά λόγω έλλειψης κοινών εμπειριών ,οπως λέει ο φίλος μου ο Ντένις Κάθε τι συνεπώς καθίσταται υπαρκτό, και αντιληπτό, επειδή υπάρχει το αντίστοιχο ον ,που το αντιλαμβάνεται, με τους μηχανισμούς του, ως υπαρκτό, αλλά και το υποκειμενικό, είναι μια πραγματικότητα, άσχετα αν δεν ισχύει για όλους. Το αντικειμενικό είναι η κοινή ερμηνεία για τα όντα που δίνουν οι θετικές επιστήμες, με βάση την παρατήρηση και το πείραμα, που επιτρέπουν οι αισθήσεις και η νόηση του ερευνητή που τις επεξεργάζεται. Άρα ο επίμαχος διαχωρισμός υποκειμενικό αντικειμενικό, είναι εσφαλμένος γιατί το ένα επισφραγίζει το άλλο.
Αν κοιτούσαμε ένα κομμάτι ατσάλι στο ηλεκτρονικό μικρο σκόπιο θα βλέπαμε τεράστια κενά χώρου και ελάχιστα τμήματα ύλης. Συνεπώς και το πιο βαρύ υλικό είναι ένα τμήμα του άδειου χώρου,όσο κι αν φαίνεται ο χώρος γεμάτος γύρω μας.Η πλάνη αυτή που έχουμε δεν είναι μειονέκτημα, είναι απαραίτητη και καθοριστική προϋπόθεση για την επιβίωσή μας
Μην ξεχνάτε τους δερματίνους χιτώνες. Αιώνες τώρα μάχονταν οι φιλόσοφοι για το αν ο κόσμος υπάρχει αντικειμενικά ή είναι απλή παράσταση ή ψευδαίσθηση των ανθρωπίνων αισθήσεων. Πόσο εγωιστικό και απλοϊκό ακούγεται. Δηλαδή αν δεν υπήρχε κανένα έλλογο ον να δει κάποιο δέντρο, σημαίνει ότι και το δέντρο θα ηταν ανύπαρκτο.
Ένα μεγάλο μέρος της εν γένει φιλοσοφίας αναλίσκεται με την αποφυγή του ουσιώδους, αυτό είναι όμως ένα άλλο θέμα.
Αρα όλα είναι υποκειμενικά και έτσι δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα. Να που επιδεικτικά ξεχνάμε το θεμελιώδες ερώτημα που βασάνιζε τον Πόντιο Πιλάτο.Ποιά είναι η Αλήθεια.
Και ο Χριστός του απάντησε με τη σιωπή Του, μια και μόλις πριν λίγο του ειχε πεί το φοβερό.Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Ζωή.Τώρα έρχεται η φυσική να μας βεβαιώσει πώς όλα είναι εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών κυματων.Φαίνεται αστείο στον προσεκτικό κι ανοικτό μυαλο άνθρωπο.Η περήφανη επιστήμη να ομολογεί πως η υλική ζωή, για την οποία ,οι περισσότεροι απο εμάς, είναι ετοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, ακόμα και την ανεκτίμητη ψυχή τους απλά είναι μια ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
Αρα μήπως θάπρεπε να ξαναμελετήσουμε αυτό που μας είπε Ο Χριστός¨ όποιος θέλει να σώσει τη ψυχή του θα τη χάσει∙ όποιος όμως χάσει τη ψυχή του εξαιτίας Μου και εξαιτίας του Ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Γιατί τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ψυχή του; Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ψυχή του;
Το ψάρι δεν βλέπει το νερό, όπως ο άνθρωπος δεν βλέπει τον αέρα. Το κάθε ον δεν βλέπει το πρωταρχικό του ζωτικό στοιχείο . Αν βγει για λίγο από το νερό τότε θα το δει, ό πως και εμείς θα βλέπαμε την ατμόσφαιρα της γης από το διάστημα. Αυτό που λέγεται υπέρβαση, δεν μας κάνει ούτε πιο αντικειμενικούς, ούτε πιο υποκειμενικούς με την αλήθεια, απλά πιο σκεπτόμενους. Ισως ο κόσμος να υπάρχει αντικειμενικά από μόνος του και να μην περιμένει να έρθουν τα υποκείμενα να τον επιβεβαιώσουν με τις όποιες αισθήσεις τους. Και κανένα μάτι να μην υπήρχε να δει το κόκκινο τριαντάφυλλο, αυτό θα συνέχιζε να εκπέμπει τις ¨δονήσεις¨ του. Η διαφορά είναι ότι δε θα μιλάγαμε για αυτό ποτέ,κι ούτε θα ξέραμε για δονήσεις, αν δεν υπήρχαν οι θετικές επιστήμες, πράγματα που επινοήσαμε με τη νόηση η οποία έβαλε πρώτα τις αισθήσεις να πειραματιστούν με αυτό. Και να μην τις είχαμε ανακαλύψει τις δονήσεις αυτές πάλι θα υπήρχαν, όπως υπάρχουν και δονήσεις στο απώτερο διάστημα και χωρίς την ανθρώπινη εποπτεία.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος δεν έχει άλλο εφόδιο άμε σης αντίληψης, εκτός από τις αισθήσεις ,κι αυτό δεν σημαίνει πως οτιδήποτε διαφεύγει από αυτές είναι και ανύπαρκτο . Οι αισθήσεις δεν είναι ένα απόλυτο ¨αλγεβρικό μηχάνημα¨ κι αυτή είναι η χάρη τους, να μας δίνουν ένα κόσμο μέσα από ένα όνειρο κι όχι ένα κόσμο μέσα από ημιτονοειδείς γραφικές παραστάσεις. Η ξύλινη γλώσσα των φιλοσόφων που προσπαθεί να βρει κάτι που δεν έχει καν κατανοήσει οδηγεί σε πνευματική μεμψιμοιρία.
Ένα ηλιοβασίλεμα δεν αποκτά χρώματα για να έρθει ο άνθρωπος να το χαρακτηρίσει όμορφο, είναι έτσι επειδή υπάρχουν κάποιοι νόμοι που δεν έφτιαξε ο άνθρωπος και ούτε έχει δικαίωμα να απορρίψει επειδή δεν τους κατανοεί εξ ολοκλήρου.
Η Νόηση Και Η Βούληση υφισταμένη πέρα της κτιστής πραγματικότητος που ελέγχει όλα αυτά, είναι η γενεσιουργός αιτία του σύμπαντος κι όχι ένα προσωρινό επεισόδιο πάνω σε έναν μικρό πλανήτη.
Μήπως να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε μιαν άλλη ζωή πέραν των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων;
Χαίρετε.
Kosmaser's Weblog 