ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ..

Εμεις οι άνθρωποι, πονάμε , ομως έχουμε τη δική μας λογική. Κι ο Χριστός ¨επιτρέπει¨ τον λογισμό μας.  Αλλ όμως ,όταν απελπίζεσαι,όταν ψάχνεις,  όταν πορεύεσαι, Αυτός είναι μαζί σου.

Αυτο  το μεγάλο πράγμα που κουβαλάμε, δεν Είναι Το Τι Έχουμε Αλλά Το Τι Είμαστε.

Μπορούμε να κάνουμε υπομονή ; 

Το άρρωστο παιδί ,που έφερε ο πατέρας, έπεσε κάτω ξερό σαν νεκρό, και πολλοί άρχισαν να λένε πως πέθανε.

Ας Νομίζουμε Εμείς Ότι Πεθάναμε, Ας Νομίζουν Όλοι Οι Άλλοι Ότι Κι Εμείς Πεθάναμε.

Εισαι δίπλα σ  Α υ τ ό ν, άσχετα αν είσαι πεθαμένος ή ζωντανός. Ελπίζεις ,και περιμένεις να έρθει η ζωή. 

Κι η  Ζ ω ή   Έρχεται Δια Του Θανάτου.Όπως ο σπόρος, πεφτει στη γη να πεθάνει, μένει μόνος, έτσι και εμείς, αν δεν πονέσουμε αν δεν  μείνουμε μόνοι.Το θέμα είναι  Ότι:

Πολύ Πονούμε , Πολύ Υποφέρουμε , για λίγο Μπαίνουμε Στη Χαρά, και παλι πονουμε.  Θα Μπορούσε Ο Χριστός, αν ηταν Ταχυδακτυλουργός, να Έκανε Αυτό Που Ζήτησαν Οι Εβραίοι, οταν Έλεγαν Κατέβα Από Τον Σταυρό Και Θα Πιστέψουμε. Θα Μπορούσε Να Το Κάνει.

Δεν Ήρθε Για Να Εντυπωσιάσει. 

Κατέβηκε Από Τον Σταυρό Νεκρός.  Νεκρός Για Να Νικήσει Τον Θάνατο Για Πάντα, Για Όλους Μας Αν παρατείνουμε τη ζωή με μεταμόσχευση  καρδιάς, δεν Γευόμαστε Τη Χάρι Της Αιωνιότητος. Ακριβώς γι’ αυτό , ενώ έρχεται να μας φέρει τη χαρά ,ενώ έρχεται να μας φέρει τη ζωή, λέει:

Μακάριοι Οι Πενθούντες, Μακάριοι Οι Κλαίοντες Καί Ουαί Οι Γελώντες. Ακριβώς γιατί θέλει να μας φέρει το πραγματικό γέλιο, την πραγματική χαρά και την αιώνια ζωή από σήμερα.   

Τι γίνεται η ψυχή μετά τον θάνατο;

Στην ¨πορεία προς Εμμαούς¨ δίνει τη δυνατότητα στον άλλον να βγάλει τα¨απωθημένα του¨ Να Να Πει Το Λογισμό Του,Να Δείξει Την Απογοήτευσή Του, Να Φτάσει Στην Απόγνωση.

Σημασία εχει Να Μετανοούμε, Να Μπαίνουμε στη Λογική Της Εκκλησίας. 

Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε ότι Η Αγάπη Εκ Του ¨Μή Όντως ¨Εις Τό Είναι  Ημάς Παρήγαγε , και εάν υπομένωμε,στο τέλος, από την οποια  δοκιμασία, βγαίνει μια χαρά και μια αγαλλίαση η οποία ξεπερνά  όλες τις δοκιμασίες.

Χαιρετε.