ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σκεφτήκατε ποτέ γιατί να φοράμε αυτά τα ακριβά κι όχι τόσο άνετα πλαστικά παπούτσια, όταν κάνουμε κάποια άσκηση ή το πιό σπουδαίο όταν περπατάμε ή τρέχουμε στο ύπαιθρο ή στον βολικό μας ηλεκτρικό διάδρομο. 

 

 

 

 

 

Η απορία μου λύθηκε ανατρέχοντας σε μιαν  ανακοινώση του  καθηγητή Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ  Ντάνιελ Λίμπερμαν,που μας βεβαιώνει οτι με γυμνά πόδια κάνουμε πράγματι τη σωστή άσκηση  Ο Λίμπερμαν, σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης στη Βρετανία  και του Μόι, στην Κένυα, ανάμεσα στους οποίους και ο ελληνικής καταγωγής ερευνητής  Γιάννης Πιτσιλαδής, δημοσίευσε μια έρευνα η οποία σίγουρα θορυβησε τις πολυεθνικές εταιρείες αθλητικών ειδών.

 

 

 

 

 

 

Και έβαλε σε σκέψεις τους πάντες, από τους επαγγελματίες δρομείς ως τους οπαδούς του δημοφιλέστατου,πλήν όχι και  καλύτερου, τζόγκινγκ.

Το πόρισμα της έρευνας, που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο Νature,υποστηρίζει πως το καλύτερο παπούτσι για τρέξιμο δεν είναι άλλο απ΄

το  γ υ μ ν ό    μας π ό δ ι .

 

 

 

 

 

 

Ο  Λίμπερμαν μελέτησε εξονυχιστικά το  ξυπόλυτο τρέξιμο των, διάσημων για τις αθλητικές τους επιδόσεις, δρομέων της επαρχίας Ριφτ Βάλεϊ στην Κένυα.

 

 

 

 

 

 

 

Τι διαπίστωσε :Οτι όταν τρέχουν ακουμπάνε πρώτα το μπροστινό μέρος του πέλματος πίσω από το μεγάλο δάχτυλο, τη μέση ή τις πλευρές του πέλματος.  

 

 

 

 

Αντίθετα οι παπουτσωμένοι δρομείς τείνουν να ακουμπάνε το έδαφος  με τις φτέρνες τους πρώτα,  κάτι που καθιστά το χτύπημα του πέλματος στο έδαφος πιο επικίνδυνο για να προκαλέσει ζημιά στο πόδι. 

 

 

 

Σύμφωνα με την έρευνα, τα τρία τέταρτα των δρομέων με παπούτσια ακουμπάνε με δύναμη πρώτα τις φτέρνες τους στον δρόμο, περίπου 1.000 φορές για κάθε μίλι.

Τα σύγχρονα αθλητικά παπούτσια,  μολονότι βοηθάνε στην κατανομή του βάρους του ανθρώπου, δεν μπορούν να απορροφήσουν πλήρως αυτά τα συνεχή χτυπήματα, με αποτέλεσμα το 30%75% των τακτικών δρομέων κάθε χρόνο να υποφέρουν από αλλεπάλληλους τραυματισμούς.

¨Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα νομίζουν ότι το ξυπόλυτο τρέξιμο  είναι επικίνδυνο,όμως στην πραγματικότητα μπορείς να τρέξεις ξυπόλυτος στις πιο σκληρές επιφάνειες του πλανήτη χωρίς  την παραμικρή δυσφορία ή πόνο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγους κάλους για να αποφύγεις το γδάρσιμο του δέρματος στα πόδια σου¨ δήλωσε ο  Λίμπερμαν.¨

Οι άνθρωποι τρέχουν ξυπόλυτοι εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Μόλις από το 1972 έχουν αρχίσει να φορούν παπούτσια με χοντρές συνθετικές σόλες¨υποστηρίζει ο καθηγητής Λίμπερμαν.

Το σύγχρονο αθλητικό παπούτσι ¨εφευρέθηκε¨ τις αρχές της δεκαετίας του ΄70, από τον ανταγωνισμό των δύο κορυφαίων γερμανικών εταιρειών αθλητικών ειδών Αdidas και Ρuma. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν κι άλλες εταιρείες, όπως η αμερικανική Νike, και έκτοτε σχεδόν όλες οι εταιρείες υποδημάτων μπήκαν στον επικερδέστατο «χορό» του ανταγωνισμού.¨Δεν έχουμε επαρκή δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι τα παπούτσια κάνουν καλό στο πόδι μας όταν τρέχουμε.

 

 

 

 

Οταν τρέχεις με αθλητικά παπούτσια είναι σαν να σου χτυπάει κάποιος το πέλμα με ένα σφυρί επιμένει ο Λίμπερμαν.Προσοχή όμως. Για όποιον επιθυμεί να δοκιμάσει την ξυπόλυτη εμπειρία τζόγκινγκ, ο καθηγητής του Χάρβαρντ συστήνει καλή προετοιμασία.¨

 

 

 

Οι δρομείς που έχουν μάθει να τρέχουν ξυπόλυτοι έχουν εκπαιδευτεί να το κάνουν χωρίς να επιβαρύνουν το πέλμα τους¨ προειδοποιεί, τονίζοντας πως πρέπει να προηγηθούν ειδικές ασκήσεις για να δυναμώσει η πατούσα και να αντέχει την επαφή με το σκληρό έδαφος. Γιατί ομως να είμαστε των άκρων.

 

 

 

Δεν χρειάζεται να τρέχουμε, μπορούμε κάλλιστα να μάθουμε να περπατάμε πρώτα Και για αρχή, τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι, ας ξεκινήσουμε να περπατάμε ξυπόλυτοι σε μιαν αμμουδιά, εκεί που το κύμα ισια που βρεχει την άμμο. Είναι μοναδική εμπειρία Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα…

Χαιρετε..