Η αλλεργική ρινίτιδα είναι ένα από τα πιο συχνά χρόνια νοσήματα. Η αιτία της ; Η υπεραντίδραση του οργανισμού σε κάποιες ουσίες, με συνήθεις ‘υπόπτους’ ορισμένα φυτά. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της άνευ λόγου ευαισθητοποίησης του οργανισμού σε ουσίες που αποκαλούνται αερο-αλλεργιογόνα.Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι Εποχική Δηλαδή Μόνο Άνοιξιάτικη, Ολοετής ή Ολοετής Με Εποχική Επιδείνωση. Μιλάμε για μια χωρίς τέλος ταλαιπωρία.
Η αλλεργική ρινίτιδα αφορά στο 25% του γενικού πληθυσμού. Μπορεί να είναι επίμονη περισσότερο από τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, περισσότερο από τέσσερις ώρες την ημέρα ή διαλείπουσα. Επίσης, μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρή, όταν προκαλεί διαταραχές στις φυσικές δραστηριότητες, στον ύπνο ή στην εργασία.
Είναι η κλινική έκφραση μιας υπερβολικής , λανθασμένης εκτίμησης του ανοσοποιητικού συστήματος μας, έναντι ‘αβλαβών’ ουσιών που αναγνωρίζονται ως παράσιτα, Όσο εξελίσσεται αυτό το φαινόμενο, δεν εκδηλώνουμε συμπτώματα .Αυτή είναι η φάση ευαισθητοποίησης.
Μια παρένθεση: Για τους διαβασμένους κάτι λένε αυτές οι υπο-ομάδες των εικοσανοειδών Τί αναστέλλει την παραγωγή των δύο αυτών καταστροφέων; Το μαντέψατε το ιχθυέλαιο Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αλλεργική ρινίτιδα αφενός πολύ συχνά συνοδεύεται από επιπεφυκίτιδα και αφετέρου εξελίσσεται σε άσθμα. Τα συχνότερα αερο-αλλεργιογόνα είναι Τα αγρωστώδη π άνω από 600 είδη στον ελλαδικό χώρο Τα ΑκάρεαΤης Οικιακής Σκόνης, Οι Μύκητες Alternaria, Cladosporium,Τα Επιθήλια Της Γάτας Και Του Σκύλου
Λιγότερο Συχνά Είναι Το Χηνοπόδιο, Το Κυπαρίσσι, Το Πεντάνευρο Η Αρτεμισία Και Το Πεύκο.Τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας είναι Η Καταρροή, Η Συμφόρηση,το φταρνισμα,Ο Κνησμός Στη μυτη, στη μαλθακή υπερώα δηλαδή στον ουρανίσκο .Οι επιπεφυκότες εμφανίζουν Δακρύρροια Κνησμό Ερυθρότητα . Το 30% των ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα θα εμφανίσει άσθμα. Αυτό θα είναι αρχικά επίσης εποχικό ή διαλείπον, όμως είναι πιθανό έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα να εξελιχθεί σε ολοετές και επίμονο.Ο Βήχας, Η Δύσπνοια,Το Βάρος Στο Στήθος Και Ο Συριγμός.Ο ασθενής με άσθμα εμφανίζει νυκτερινές αφυπνίσεις, ενώ πριν εδραιωθεί μια τέτοια κλινική εικόνα παρουσιάζει πιθανώς βρογχική υπερ-απαντητικότητα, η οποία εκδηλώνεται Ως Βήχας Στην Παρατεταμένη Ομιλία, Στο Γέλιο, Στις Φωνές, Στην Εισπνοή Ψυχρού Αέρα, Έπειτα Από Κοινό Κρυολόγημα
Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας γίνεται με βάση Το Ιστορικό,Την Αντικειμενική Εξέταση ρινοσκόπηση και Τη Διενέργεια Δερματικών Δοκιμασιών διά νυγμού (skin prick tests) με ειδικά διαμορφωμένα εκχυλίσματα που περιέχουν τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα. Οι δερματικές δοκιμασίες διά νυγμού είναι απολύτως ασφαλείς, ανώδυνες και αξιόπιστες.
Πολλές φορές τα tests πρέπει να υποστηριχθούν από ανίχνευση ειδικής έναντι των υπεύθυνων αλλεργιογόνων IgE μέσω εξέτασης αίματος.Ο συνδυασμός του ιστορικού του ασθενούς με τις εξετάσεις οδηγεί στη διάγνωση. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί το θέμα της υπο κλινικής ευαισθησίας. Δε σημαίνει ότι όταν ο ασθενής είναι θετικός στις εξετάσεις του αίματος ή στα skin prick tests είναι αυτομάτως και αλλεργικός σε αυτά. Είναι απαραίτητη η κλινική συσχέτιση των αποτελεσμάτων με τα συμπτώματα.Ο τρόπος αντιμετώπισης της αλλεργίας βασίζεται στο τρίπτυχο Αποφυγή, Φαρμακευτική Θεραπεία,Ανοσοθεραπεία.Η αποφυγή είναι θεραπευτικό όπλο μόνο στα αλλεργιογόνα που προέρχονται από επιθήλια ζώων και ημίμετρο στην αντιμετώπιση της αλλεργίας των ακάρεων. Όσον αφορά στην αντιμετώπιση των γύρεων, η αποφυγή είναι ουτοπική .Η φαρμακοθεραπεία γίνεται μέσω της αντι-ισταμινικής αγωγής, των ρινικών στεροειδών και των αντι-λευκοτριενίων. Τα εν λόγω σκευάσματα είναι απολύτως ασφαλή, αλλά δεν τροποποιούν τη φυσική πορεία της νόσου, σε αντίθεση με την ανοσοθεραπεία.
Η ανοσοθεραπεία είναι η ιατρική πράξη χορήγησης σταδιακά αυξανόμενων δόσεων παράγωγου αλλεργιογόνου σε έναν ασθενή με σκοπό τη βελτίωση ή την εκρίζωση των συμπτωμάτων που οφείλονται σε αυτό.Τα κύρια ερωτήματα είναι Κατά πόσον μετά τη διακοπή της ανοσοθεραπείας το αποτέλεσμα παραμένει, Εάν η ανοσο θεραπεία αποτρέπει την εξέλιξη της ρινίτιδας σε άσθμα και επίσης Κατά πόσον η ανοσοθεραπεία σε ένα αλλεργιογόνο αποτρέπει την ευαισθητοποίηση σε άλλα. Οι μελέτες που υπάρχουν στη διάθεσή μας απαντούν καταφατικά σε όλα αυτά τα ερωτήματα, με συνέπεια να γνωρίζουμε σήμερα ότι Η ενέσιμη ανοσοθεραπεία, επάγει ανοσιακή και κλινική ανοχή, έχει μακροχρόνια αποτελεσματι κότητα και τροποποιεί τη φυσική πορεία της νόσου.
Συμπερασματικά,
ο ασθενής με αλλεργική ρινίτιδα πρέπει να αντιμετωπίζεται έγκαιρα πριν αυτή εξελιχθεί χρονικά και ανατομικά.Τελειωνω με μια προταση που μπορει να σας γλυτωσει απο βασανα : Μαθετε τις ρινικες πλυσεις. Καθαριζουν τη μυτη απ τα αλεργιογονα εγκαρα, πριν κανουν ζημια. Ειναι κατι απλο. Διαβαστε σχετικα..
Kosmaser's Weblog 