ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ…

Η Χαναναία, είπε κραυγάζοντας: Ελέησέ με, Κύριε, Γιε του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου δαιμονίζεται άσχημα .

Εκείνος όμως δεν της αποκρίθηκε Τον πλησίασαν  οι μαθητές Του λέγοντας  Διώξ Την , Γιατί Μας Ακολουθεί Φωνάζοντας. Κι Εκείνος αποκρίθηκε:Δε Στάλθηκα, Παρά Μονάχα Για Τα Χαμένα Πρόβατα Του Λαού Ισραήλ

Εκείνη όμως ήρθε τον προσκυνούσε λέγοντας:

Κύριε, βοήθα με.Αλλ’ Εκείνος της αποκρίθηκε: Δεν Είναι Σωστό Να Πάρει Κανείς Το Ψωμί Των Παιδιών Του Και Να Το Πετάξει Στα Σκυλιά.Τότε εκείνη του είπε: Ναι Κύριε, Αλλά Και Τα Σκυλιά Τρέφονται Από Τα Ψίχουλα Που Πέφτουν Από Το Τραπέζι  Των Αφεντικών Τους.

Τότε ο Ιησούς της αποκρίθηκε:

Γυναίκα,Μεγάλη Είναι Η Πίστη Σου Να Γίνει Αυτό Που Θέλεις. Και Ιάθηκε  η κόρη της την ώρα εκείνη.

Η Χαναναία είναι η προβολή του ταπεινού και γιατί όχι, άγιου ανθρώπου. Το κίνητρό της πολύ ισχυρό. Αγαπά.  Δεν ξεκινάει εγωκεντρικά  για τον εαυτό της αλλά από αγάπη της μάνας για το άρρωστο παιδί της.Δεν κάμπτεται Δεν το βάζει κάτω. Ζητά ,Όχι Απλώς Τη Θεραπεία Την Πρόσκαιρη Ανακούφιση Αλλά Την Ίαση   Επιμένει. Αδιαφορώντας για την αξιοπρέπειά της τρέχει πίσω απ τον Χριστό και γίνεται φορτική. Ονομάζει τον Ιησού Υιό Δαβίδ Τον Αναγνωρίζει Ως Τον Αναμενόμενο Μεσσία Της Εβραϊκής Θρησκευτικής Παράδοσης. 

Η Πίστη Της Την Οποία Θαυμάζει Ο Ίδιος Ο Κύριος  Είναι Η Βεβαιότητα Ότι Ο Ιησούς Από Την Ναζαρέτ Είναι Ο Μεσσίας Τον Οποίο Προσδοκούν Οι Προφήτες Της Παλαιάς Διαθήκης. Κι όμως Η Χαναναία δεν γνωρίζει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας απλά αναγνωρίζει την αγιότητα και τη Χάρη στο πρόσωπο Του. Συναισθάνεται το φως της παρουσίας Του.  Ενθουσιάζεται, Θαυμάζει, Γοητεύεται Και Αγαπά Τον Χριστό. Ελπίζει Σ Αυτόν.Τον Πλησιάζει Με Πάθος, Εσωτερική Φλόγα  Δεν Προβληματίζεται, Δεν Αναλύει, Δεν Θεολογεί, Δεν Αμφισβητεί αλλά απλά πιστεύει. Γι αυτό και όταν ο Ιησούς αρνείται να την βοηθήσει, εκείνη επιμένει. Ακούει τους επιτιμητικούς λόγους του Ιησού καταλαβαίνει γιατί Εκείνος αρνείται να την βοηθήσει, αλλά τα λόγια Του δεν αρκούν για να αλλάξουν τη διάθεσή της. Δεν ενδιαφέρεται για τα λόγια. Η Χαναναία, Πρό τυπο  Πίστης, Δεν Διαλέγεται. Εκλιπαρεί.  Δεν σκέπτεται νηφάλια Αρπάζεται από τον Χριστό σαν ναυαγός. Η Χαναναία δεν σκέπτεται, πάσχει. Ο Κύριος Θαυμάζει Την Πίστη Της. Που Είναι Πάθος, Μέθη, Δάκρυα, Έρωτας, Προσευχή. Είναι ΆκραΤαπείνωση .

Μ αυτή την πίστη κερδίζει, όχι μόνο την ίαση της κόρης της αλλά και τον Θαυμασμό του Κυρίου. 

Η Χαναναία άθελά της θεολογεί. Ο πόνος, μάς βοηθά να εκφραζόμαστε καρδιακά. Μήπως Στην Ευαγγελική αφήγηση της Χαναναίας, το σημαντικό δεν  είναι η ίαση της κόρης Αλλά Η Ταπείνωση  Και Η Αγάπη Της Μητέρας; 

Το θαύμα δεν είναι η ίαση αλλά η σχέση με τον Χριστό;

Χαιρετε.