ΠΩΣ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ…ΚΕΡΑΥΝΟ..

copyright   https://kosmaser.wordpress.com/

 

Οταν βρισκομαι στο σπίτι μου στο βουνό,καθομαι Με τις ώρες στη βεράντα και απολαμβάνω το έντονο πράσινο, που εκτεινεται μπροστα στα ματια μου ανεμποδιστο, μια και δεν υπαρχει τιποτα αλλο παρα τα δενδρα το βουνο κι ο ουρανος

Να όμως που ξαφνικά όλα έγιναν μαυρα.Τα πουλιά κρύφτηκαν . Ο κούκος λούφαξε. Ακόμα και τα κουδούνια των προβάτων λες και σταμάτησαν.

Σε μερικά λεπτά ξεκίνησε το αστραπόβροντο. Κι οταν αρχίσει στο βουνό, είναι κατι το μεγαλειώδες. Στην αρχή μετρούσα τα δευτερολεπτα μετα την αστραπή, για να υπολογίσω που θα έπεφτε ο κεραυνός, όμως σε λιγότερο απο 10 λεπτά, η απόσταση της αστραπής απ τη βροντή , μικρυνε κι έφτασε τα 3 δεύτερα. Αρα οι κεραυνοι πλησίαζαν, και ναι μεν έχω το αλεξικέραυνο της ΔΕΗ στην κολώνα που είναι δίπλα στο σπίτι μου, όμως το ιδιο το σπίτι είναι το υψηλότερο σημείο, γι αυτο, με ταχύτητα αστραπής πετάχτηκα και πήγα στο αυτοκίνητο μου, που σαν κλωβός Faraday, θα με προστάτευε απ την (πιθανη) πτώση κεραυνού.

Τελικα κεραυνός δεν έπεσε κοντά, κι εγώ απήλαυσα το μπουρίνι που ακουλούθησε, μεσα απ τ αυτοκίνητο συνοδεία  Wagner ride  of thevalkyries  με τον Furtwangler

Συμπέρασμα.

Πέσατε σε ¨ηλεκτρική¨ θύελλα;Αν είναι εφικτό, μπείτε στο αυτοκίνητό σας. Σιγουρα εχετε ακούσει για τη στολή ή τον κλωβό του Faraday Τις στολές χρησιμοποιούν οι ηλεκτρολόγοι της ΔΕΗ , έτσι ώστε να μπορούν να δουλέψουν σε γραμμές υπερ-υψηλής τάσης χωρίς να πάθουν ηλεκτροπληξία.  Ονομάστηκαν έτσι από τον Michael Faraday, τον επιστήμονα που τις επινόησε το 1800.  

Η στολή ή ο κλωβός αποτελείται από ένα μεταλλικό πλέγμα ή κάποιο άλλο αγώγιμο υλικό, το οποίο επιτρέπει στο ηλεκτρικό ρεύμα να περάσει μέσα από το υλικό χωρίς να επηρεάζει ό,τι βρίσκεται στο εσωτερικό του. Το ρεύμα δηλαδή κινείται γύρω από το άτομο που φοράει τη στολή και όχι μέσα σε αυτήν.Το αυτοκίνητό μας, ουσιαστικά, αποτελεί έναν κλωβό Faraday, γι’ αυτό και είμαστε ασφαλείς μέσα αν πέσει κεραυνός.

Στην πραγματικότητα δεν είναι οι ρόδες από καουτσούκ που μας προστατεύουν, αυτό δεν νομίζατε μέχρι τώρα αλλά το φαινόμενο του κλωβού Faraday Έτσι, τρέχουμε μέχρι το αυτοκίνητό μας. Αν όχι, καθόμαστε πάνω στα πόδια μας δηλαδή βαθύ κάθισμα, χαμηλά στο έδαφος στις μύτες των ποδιών μας. Δεν ξαπλώνουμε, αν το κανουμε, το ηλεκτρικό ρεύμα που περνά το έδαφος από έναν κεραυνό, που έπεσε σε κοντινή απόσταση μπορεί να περάσει και μέσα από το σώμα μας, και φυσικά θα μας  καρβουνιάσει.

Σκύβουμε χαμηλά, ώστε να μην είμαστε το υψηλότερο σημείο. κρατούμε τα πόδια μας κοντά με τις φτέρνες μας να ακουμπούν μεταξύ τους.

Ετσι βοηθούμε το ηλεκτρικό ρεύμα να περάσει από το ένα πόδι και να φύγει από το άλλο. Είπαμε βαθύ όσο γινεται κάθισμα όσο το δυνατόν πιο χαμηλά στο έδαφος. Ετσι σκυμμένοι, στεκόμαστε στις μύτες των ποδιών μας Μ αυτόν τον τρόπο, αν ένας κεραυνός πέσει στο έδαφος, πιθανότατα το ρεύμα θα περάσει από το ένα πόδι και θα φύγει από το άλλο χωρίς να βλάψει ζωτικά όργανα , με πρωτη την καρδιά.

Αν τωρα παρατηρήσουμε ότι οι άκρες των μαλλιών μας  αν έχουμε μακρυα μαλλια  ορθώνονται ή το δέρμα μας μυρμηγκιάζει,να ξέρουμε οτι  αυτά είναι σημάδια ενός επικείμενου κεραυνού.Ετσι Καθόμαστε αμέσως οκλαδόν, και καλύπτουμε ερμητικά τα αυτιά μας,ώστε να ελαχιστο ποιήσουμε μια πιθανή απώλεια ακοής από την επικείμενη δυνατή βροντή.

Ολα τα παραπάνω να είναι αχρείαστα, αλλά καλό θα ηταν να τα ξέρουμε.Οπως και όσο το δυνατόν να προσπαθήσουμε να ελαχιστοποιήσουμε το φοβο μας.Ο φόβος αυξάνει την ηλεκτρική διεγερσιμότητα στον οργανισμό μας, κι αυτό κάνει τους κεραυνούς να μας συμπαθήσουν επιλεκτικά.

Και για να ευθυμήσουμε λίγο.

Λέει ο¨πονεμένος¨πατέρας στον ανήσυχο έφηβο γυιό του: Μου είπε ένα πουλάκι πως πάιρνεις ¨ουσίες¨.Κι ο γυιός ατάραχος απαντα.

Ρε πατέρα εσύ μιλάς με πουλάκια…εγώ παίρνω ουσίες;.