ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ..ΝΕΟΠΤΩΧΟΙ….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εγραφε η  Τασουλα Καραϊσκακη , στην Καθημερινή το 2006   ¨Η ψυχοσύνθεσή μας έχει υποστεί, τα τελευταία χρόνια, μια δραστική μετάλλαξη. Εχουμε γίνει κυριλέ. Δεν είναι ότι λείπουν η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια, η ανασφάλεια.τις είχαμε και τότε Είναι ότι ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοοες συνθήκες συμπεριφερόμαστε ως  νεόπλουτοι. Μια στάση ζωής καταστροφική για την πολιτισμική μας ταυτότητα, αλλά και την κοινωνική συνοχή.   Εχουμε δεν έχουμε, ξοδεύουμε. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κατανάλωση καλπάζει ετήσια αύξηση 20%, η πιο υψηλή στην Ευρώπη. Σε πάνω από 18 δισ. ευρώ αποτιμάται το συνολικό χρέος των ελληνικών νοικοκυριών σε δάνεια και κάρτες. Οι μισοί Ελληνες 2,7 εκατ. νοικοκυριά είναι χρεωμένοι. Αλλιώς: Πάνω από 6,5 εκατ. πιστωτικές κάρτες φορτώνονται κάθε μέρα με χρέη άνω των 5 εκατ. ευρώ Οι συνδέσεις κινητών τηλεφώνων  έχουν αγγίξει τα 12 εκατομμύρια, οι πωλήσεις πολυτελών αυτοκινήτων –Πόρσε, Χάμερ, Ρέιντζ Ρόβερ, Τζάγκουαρ– σημειώνουν διαρκή άνοδο.Φέτος ήταν της τάξης του 35%, ξεπερνώντας το 9% των συνολικών πωλήσεων αυτοκινήτων.

Πάνω από 10.000 μικρά σκάφη πωλούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Ενώ το όνειρο για ένα λουξ διαμέρισμα και στην πιο υποβαθμισμένη γειτονιά παραδίδει στη αντιπαροχή και τις τελευταίες μονοκατοικίες της Αθήνας οι επενδύσεις σε ιδιωτικές κατοικίες φτάνουν το 20% των συνολικών επενδύσεων στη χώρα, από τα υψηλότερα ποσοστά στην E.E..

Είμαστε μια κοινωνία ολοένα και λιγότερο απαιτητική σε ό,τι αφορά την πνευματική καλλιέργεια, την αλληλεγγύη, την κοινωνική ευθύνη – το «είναι». Και περισσότερο απαιτητική σε ό,τι αφορά το «έχειν».

Φυλακισμένοι στη μικρή μας ευημερία, αιχμαλωτισμένοι από το εγωιστικό μας συμφέρον, εμείς, οι φιλότιμοι, πονόψυχοι, ευσυγκίνητοι, ενθουσιώδεις Ελληνες έχουμε μετεξελιχθεί σε ένα αδιάφορο, παθητικό πλήθος, που δεν εμπνέεται από κάποιο πολιτικό πάθος, από κάποιο ηθικό ιδεώδες, που δεν έχει μεγάλες φιλοδοξίες, αντίθετα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα στο βωμό της υλικής ασφάλειας. Εγωισμός, αρπακτικότητα, άγριος καταναλωτισμός, μανία πολυτέλειας και αποχαύνωση μπροστά στις τηλεοπτικές συσκευές. Να φάμε, να πιούμε, να αγοράσουμε κότερα, να χτίσουμε εξοχικά κι ας γίνουν όλα στάχτη.Η αδιαφορία μας, ένα είδος κοινωνικής πώρωσης, δεν είναι ένα απλό «παραπροϊόν» της δημοκρατίας, είναι η πιο ανησυχητική, η πιο επικίνδυνη παράμετρος της γενικότερης κοινωνικής απορρύθμισης. Μια στρέβλωση που δεν θεραπεύεται με μέτρα. Αλλωστε, δεν πάσχουμε από μέτρα, όργανα και θεσμούς. Aπό συνείδηση πάσχουμε. Και αυτογνωσία.¨

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λέει το Ευαγγέλιο “ου δυνασθαι θεω δουλευειν και μαμωναν”.Κι όλος ο κόσμος προτιμά τον δεύτερο. Αυτο Που Διαφοροποιει Τους Χριστιανους απο τους ανθρωπους του κοσμου Ειναι η αισθηση οτι δεν εχουν εδω μονιμη πολη, μονιμη κατοικια, αλλα ελπιζουν στην αιωνια και μελλουσα, τη βασιλεια του θεου στην καινη γη και τους καινους ουρανους. Είναι η αίσθηση της Ματαιότητας και της ευτέλειας  της φθαρτής τούτης γης. Αντίθετα, Η Προσδοκία Των Ανθρώπων Του Κόσμου, Η Ελπίδα Τους Και Όλες Τους Οι Μέριμνες, Επικεντρώνονται Σ’ Έναν Επίγειο Παράδεισο, Μια Ζωή Ειρηνική, Πλούσια Και Άνετη Σε Τούτο Τον Κόσμο. Αφιερωνουν Τη Ζωη Τους Στην Αποκτηση Ολο Και Περισσοτερων Υλικων Αγαθων Προσπαθουν Να Ριζωσουν Σε Τουτη Τη Γη, Να Χορτασουν Αρτο Και Θεαματα Και Αδιαφορούν Για Κάθε Τι Πνευματικό.

Οι χριστιανοι αγωνιζονται να απαλλαγουν απο τα υλικα αγαθα, νιωθουν την αναγκη να απομακρυνθουν απο τις μεριμνες και τη ζαλη της προσκαιρης τουτης ζωης. Φευγουν στην ησυχια, στους ερημους τοπους. Η έρημος ήταν πάντα ο τόπος της εκκλησίας (αποκ. ιβ΄ 14). εκει μπορουσαν να γευτουν τον αρτο εκ του ουρανου τον αληθινο που τους τροφοδοτούσε με την αληθινή ζωή.

Όταν ο Χριστός χόρτασε τους 5000 άνδρες, τότε αυτοί θέλησαν να τον κάνουν βασιλιά τους  Νόμισαν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο Μεσσίας που περιμένανε, γιατί φάνηκε πως είχε τη δύναμη να τους λύσει Τα Επίγεια Προβλήματα. Είχε τη δύναμη να κυριαρχήσει πάνω σ’ όλα τα έθνη. Έτσι Τον Ηθελαν Το Μεσσια Επιγειο βασιλια. Γι’ αυτό, μόλις συνειδητοποίησαν ότι ο Χριστός δεν ήταν διατεθειμένος να τους θρέψει με υλική τροφή αλλά πνευματική, άρτο ουράνιο, Τοτε Απογοητευτηκαν Και Τον Οδηγησαν Στην Ατιμωση Και Στο Σταυρο.

Εγώ ήρθα στο όνομα του Πατρός μου και δε με δεχθήκατε.Θα’ρθει Αλλος Στο Ονομα Το Δικο Του Και Αυτον Θα Τον Δεχθειτε.Δηλαδή, το Χριστό που δεν ήρθε για δική Του δόξα και βασιλεία επί της γης, αλλά για τη δόξα του Πατρός Του και την ουράνια πνευματική Βασιλεία Του, δεν τον δεχθήκατε.  Αυτον Ομως Που Θα’ρθει Για Τη Δικη Του Δοξα Σε Τουτο Το Ματαιο Κοσμο, Θα Τον Προσκυνησετε Για Βασιλια Σας.Εκει βρισκεται η κριση.

Ποιον απο τους δυο κυριους θα προτιμησουμε;

Γνωρίζουμε καλά ποιος θα’ναι αυτός που θα’ρθει στο δικό του όνομα. Θα Πεσει Και Θα Προσκυνησει Το Διαβολο Και Κεινος Θα Του Προσφερει Ολες Τις Βασιλειες Της Γης. Θα τον κάνει βασιλέα και κύριο ολόκληρης της ανθρωπότητας, γιατί θα προσφέρει αυτό που ποθεί η πεσμένη ψυχή του ανθρώπου: 

Υλικη τροφη, ανεση, ειρηνη, υγεια. 

Η κυριαρχια του αλλοτριου θα ειναι οικονομικη. Όσοι δεν υποταχθούν στο κράτος του δε θα μπορούν να πωλούν και ν’ αγοράζουν υλικά αγαθά Αποκ. ΙΓ΄ 17. Επομενως, Οσοι Ανθρωποι Δε Θα Εχουν Τη Δυναμη Να Στερηθουν Τις Ανεσεις Τους, Τ’ Αγαπημενα Τους Προσωπα, Το Πλουσιο Φαγητο Τους Και Τις Ματαιες Συνηθειες Τους, Οσοι Δε Γευτηκαν Τον Αρτο Τον Αληθινο, θα υποταχθουν στο κρατος του αλλοτριου.

Οι χριστιανοί, όντες αποκομμένοι από τον κόσμο τον υλικό, απομονωμένοι Στην Έρημο Της Πνευματικής Τους Ζωής, δε θα ταραχθούν από την υλική στέρηση που θα τους επιβάλλει ο αλλοτριος, έχοντας την ελπίδα τους μόνο σε Κείνον που τους τρέφει.Στην Εποχη Μας Που Τα Υλικα Αγαθα Ειναι Τοσο Πολλα Και Εχουν Γεμισει Και Δεσει Τη Ζωη Μας και μας έχουν παραλύσει πνευματικά και σωματικά οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως αν θέλουμε να γίνουμε αληθινοί χριστιανοί, πρέπει ν’ αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας, τις επιδιώξεις μας και τις ελπίδες μας.

 

 

 

 

 

 

 

Πρεπει να αναζητησουμε τη ζωη της ησυχιας, της αμεριμνησιας και της κατα το δυνατόν, ακτημοσυνης, να απαλλαγουμε απο τα δεσμα που μας κρατανε δεμενους και ριζωμενους στη γη και ετσι, ελευθεροι πια να νιωσουμε τη γευση του αρτου του πνευματικου. 

Ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός λέει ότι η ησυχία είναι πάνω απ’ όλα και ότι χωρίς αυτή δεν μπορούμε  να καθαρίσουμε την καρδιά μας και να νιώσουμε την ευτέλειά μας. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις πανουργίες του διαβόλου, ούτε τη δύναμη και την πρόνοια του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή χριστιανική ζωή και αυτή είναι η προετοιμασία που οφείλουμε να κάνουμε για τους καιρούς που έρχονται.

Υστερα απ όλα τα παραπάνω αναρωτιέμαι, όπως άλλωστε και πολλοί απ εσας,  μήπως η πρόνοια του αγαθού Θεού μας εφερε σ αυτό το θλιβερό σημείο της οικονομικής ανέχειας, μπάς και συναισθανθούμε   αναγκαστικά πλέον, μια και οι περικοπές κι η βαριά φορολόγηση μας έχουν φτάσει στο ναδίρ των αντοχών μας, τί κάναμε όλο αυτόν τον καιρό , που περιέγραφε η καλή δημοσιογράφος πριν 7 χρόνια Και ελθόντες εις εαυτόν μετανοήσουμε Μακάρι.

 

Καληνύχτα σας.