ΙΗΣΟΥ , ΕΠΙΣΤΑΤΑ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ

 

 

 

 

 

Στην σχετικη,Παραβολή του Ευαγγελίου, οι δέκα λεπροί άνδρες, μόλις αντίκρυσαν τον Χριστό ήραν φωνήν λέγοντες. Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς, σα να λέμε φώναξαν δυνατά: Ιησού διδάσκαλε, λυπήσου μας.

Μια μικρή ικεσία, που ομως, έχει μεγάλη δύναμη, ιδιως όταν λέγεται με πίστη ελκύει το έλεος του Θεού, που απαλλάσσει τον άνθρωπο  από κάθε κακοδαιμονία.Η ικεσία των λεπρών είναι η ¨αδιάλειπτη προσευχή¨της Εκκλησίας  την ακούμε σε κάθε εκκλησιαστική ακολουθία.

Σε κάθε ¨αίτηση του Ιερέως¨ Ο λαός, με το στομα των ψαλτων απαντά Κύριε ελέησον. Είμαστε Μέλη Της Εκκλησίας,αρα πρέπει να αποκτήσουμε εκκλησιαστικό φρόνημα, και η ικεσία αυτή να γίνει δική μας  

Αδιαλειπτη Προσευχη.

Η ικεσία των λεπρών και της δεήσεως της Εκκλησίας, είναι η λεγομένη Eυχή του Ιησού, δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν, που πρεπει να λέμε,για να απαλλαγούμε από την ¨πνευματική μας λέπρα¨. Λέγοντας την ευχή, ζούμε την μακαρία κατάσταση της ταπεινώσεως, η οποία, κατά τον άγιο Μάξιμο, συνίσταται στην διπλή γνώση. Την γνώση της δυνάμεως του Χριστού και Την γνώση της δικής μας αδυναμίας.Αντίθετα η άγνοια της δυνάμεως του Χριστού και η άγνοια της δικής μας ασθενείας συνιστά

την υ π ε ρ η φ ά ν ε ι α.

Όλος ο δυτικός πολιτισμός,παρά την λάμψη του και την εξωτερική του επιτυχία, είναι ¨αιρετικός¨, αφού στην βάση του είναι ¨αυτολυτρωτικός και αυτοθεωτικός¨. Επειδή αγνοεί την σωστική δύναμη του Θεανθρώπου και την αδυναμία του ανθρώπου.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακόμη και η θρησκευτική ζωή του δυτικού ανθρώπου διακρίνεται για τα δύο αυτά επικίνδυνα σημεία.Γι’ αυτό με βεβαιότητα τονίζουμε, πως λέγοντας την μικρή, αλλά χαριτωμένη αυτή ευχή, ζούμε το πνεύμα της  Ορθοδόξου Παραδόσεως και διαποτιζόμαστε από το ρεύμα της αιωνίου ζωής.Με το¨Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού¨  ομολογούμε την πίστη στον Θεάνθρωπο και  με το ¨ελέησόν με τον αμαρτωλόν¨,ζητάμε, ως αμαρτωλοί, απ Αυτόν την σωτηρία.Στην Ορθοδοξία, όπως φαίνεται στην ευχή αυτή, συνδέονται στενά.  Η πίστη και η ζωή.

 

 

 

 

 

 

 

 

Γνωρίζουμε καλά από την διδασκαλία των αγίων Πατέρων μας,πως πίστη άεργος και έργο άπιστο  δεν λυτρώνουν τον άνθρωπο.Με την λέξη έργα, δεν εννοούμε απλώς τις εξωτερικές καλές πράξεις, αλλά την πνευματική ζωή, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.Έτσι πια καταλαβαίνουμε, πως δεν μπορούμε να πιστεύσουμε  πραγματικά χωρίς την πνευματική ζωή.Χωρίς την Ορθόδοξη Πίστη όπως την παρέδωκαν οι Απόστολοι και οι άγιοι Πατέρες  δεν έχουμε ακέραιη ζωή ζωή μετανοίας, κοινωνία με τον Θεό δεν μπορούμε να ζήσουμε την ουσία της πίστεως αφού τότε τα δόγματα απλώς  ειδωλοποιούνται ή ιδεολογικοποιούνται. Αυτό πάει να πει ότι όταν αλλοιώνεται η πίστη αμέσως αλλοιώνεται και η ζωή Επομένως είναι απαραίτητο να συνδέεται η αληθινή ζωή με την αληθινή πίστη. Η χρησιμοποίηση του μυστικού αυτού όπλου θα μεταμορφώσει όλη μας την ζωή. Η προσευχή είναι κατά τους Πατέρας θεοποιός αρετή γιατί προετοιμάζει το έδαφος για να κατοικήσει μέσα μας ο Θεός. Με την αδιάλειπτη προσευχή γίνεται ενοίκηση του Θεού και η καρδιά μας γίνεται κατοικητήριο της Αγίας Τριάδος.

Η σύντονος προσευχή τας σαρκικάς ορέξεις αναστέλλει και την πλεονεκτικήν αμβλύνει γνώμην και τον τύφον καθαιρεί και τον φθόνον αναιρεί και τον θυμόν παιδαγωγεί και την μνησικακίαν¨αγ. Γρηγόριος Παλαμάς.

 

 

 

 

 

 

 

 

Αντίθετα η απουσία της προσευχής από την ζωή οδηγεί τον άνθρωπο στην αναλγησία την οποιαν, οι Πατέρες  ονομάζουν πώρωση.

Να λέμε την ευχή το πρωί, το βράδυ, και όποια άλλη ώρα της ημέρας μπορούμε, άλλοτε με τα χείλη, άλλοτε με τον νου, άλλοτε με την καρδιά   και τότε θα ελευθερωθούμε από  την πνευματική μας λέπρα,θα καταλάβουμε το ζωοπάροχο πνεύμα της Ορθοδοξίας και θα αποκτήσουμε την σωτηρία μας. 

 

 

 

 

 

 

Η ευχή του Ιησού δεν είναι έργο μόνον των μοναχών Όλοι μπορούν να αποκτήσουν εμπειρίες και να απολαύσουν τους θησαυρούς της.

Χαιρετε.