ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟΙ..

 

 

Και ξαφνικα να που ¨καιγεται¨η χωρα μας. Συμφωνοι ειναι κι η ζεστη, ο αερας, αλλα ειναι κι διαστροφη των ανθρωπων. Το τί θελουν να πετυχουν αγνωστο. Το βεβαιο ειναι οτι κανουν ζημια σ ολους.

Ωρισμενοι τωρα ψελλιζουν ζητωντας βοηθεια απ την Παναγια. Οι περισσοτεροι, κρυβονται στα σπιτια τους για να αποφυγουν τον καπνο..

Χρόνια τωρα, πασχιζουμε να βρουμε τον τρόπο να κοροϊδεψουμε τη θνητότητα και φθαρτότητα που κληρονομήσαμε, και που σαν ακοίμητος φρουρός δίπλα , μας υπενθυμίζει καθημερινά το πρόσκαιρο της ζωής.

Οχι δεν μας αρνήθηκε τη χαρά ο Χριστός.

Ο Αποστολος Παυλος μας προτρέπει στην προς Θεσσαλονικείς επιστολή του:

Πάντοτε Χαίρετε, Αλλά Και Αδιαλλείπτως Προσέυχεσθε.Να χαιρόμαστε, όμως να μην απολυτοποιούμε αυτή την όποια χαρά μας προσφέρεται σ αυτή τη ζωή.

Λεει ο Φίλος γιατρος  απ τη συμπρωτεύουσα Αντώνης Παπαγιαννης σε ρυθμό ¨Γοργό παρεστιγμένο¨ ενα κατευόδιο, για έναν μικρό, πολύ μικρό στην ηλικία,  νέον Ανθρωπο, που έφυγε αθόρυβα για την άλλη ζωή.

http://antonispapagiannis.blogspot.gr/

 

 

 

 

¨Ανατρέχω στα αναγνώσματα του χθεσινού εσπερινού του Αγ. Αντωνίου, από τη Σοφία Σολομώντος.¨ 

Το πρωτότυπο κείμενο έχει τη δική του μοναδική χάρη, αλλά το ξαναδιαβάζω απλουστευμένο:

¨Οι ψυχές των δικαίων είναι στα χέρια του Θεού και δεν θα τους αγγίσει βάσανο.

Στα μάτια των αφρόνων φάνηκαν ότι πέθαναν, και ο θάνατός τους θεωρήθηκε τιμωρία και η αναχώρησή τους από τον κόσμο καταστροφή, αλλά αυτοί βρίσκονται σε ειρήνη. Διότι αν στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι τιμωρούνται, η ελπίδα τους είναι γεμάτη αθανασία.Και για τα λίγα που υπέφεραν θα ευεργετηθούν πολύ. Διότι ο Θεός τους δοκίμασε και τους βρήκε αξίους του. Τους δοκίμασε σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι και τους δέχθηκε σαν θυσία ολοκαυτώματος ¨

Αν ο δίκαιος πεθάνει πρόωρα, θα είναι σε ανάπαυση . Διότι η τιμή του γήρατος δεν είναι τα πολλά χρόνια, ούτε μετριέται με τον αριθμό των ετών.

Για τους ανθρώπους, άσπρα μαλλιά είναι η φρόνηση, και γηραιά ηλικία ο ακηλίδωτος βίος 

Επειδή ευχαρίστησε τον Θεό, αγαπήθηκε απ’ αυτόν Αρπάχθηκε [από τον κόσμο] για να μη του αλλάξει την σύνεση η κακία ή απατήσει την ψυχή του ο δόλος. 

Επειδή για λίγα χρόνια έζησε ως τέλειος άνθρωπος ήταν σαν να έζησε πολλά χρόνια. 

Η ψυχή του ήταν αρεστή στον Κύριο, γι’ αυτό και αρπάχθηκε γρήγορα μέσα από τον πονηρό κόσμο

Ο Κλήμης, που στα δεκαέξι χρόνια του¨ επλήρωσε χρόνους μακρούς¨,¨έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας¨  χθες τα ξημερώματα.Επειδή ¨ήν αρεστή Κυρίω η ψυχή αυτού¨ κατάφερε να δείξει και στους γύρω του, σαν από μια χαραμάδα, μια πραγματικότητα πέρα από τα αισθητά μας μάτια, την οποία τώρα απολαμβάνει. 

Ελπίζουμε να εύχεται και για όλους μας.

 

 

Μετρημένες λέξεις με¨ενεργειακό¨ περιεχόμενο. Χαράζουν έναν απλό κύκλο, που περικλείει ολόκληρη τη ζωή. Μακάρι να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε λίγο απ την ομίχλη της αναζήτησης μιας ¨εικονικής¨ ευτυχίας.

 

 

 

 

 

 

 

ΗΝ ΑΡΕΣΤΗ ΚΥΡΙΩ Η ΨΥΧΗ ΑΥΤΟΥ..

 

 

Η θνητότητα και φθαρτότητα ,είναι ακοίμητος φρουρός δίπλα μας, και μας υπενθυμίζει  καθημερινά το πρόσκαιρο της ζωής.

Οχι δεν μας αρνήθηκε τη χαρά ο Χριστός.

Ο Αποστολος Παυλος μας προτρέπει στην προς Θεσσαλονικείς επιστολή του: 

Πάντοτε Χαίρετε,Αλλά Και Αδιαλλείπτως Προσέυχεσθε.Να χαιρόμαστε, όμως να μην απολυτοποιούμε αυτή την όποια χαρά μας προσφέρεται σ αυτή τη ζωή.

Αυτά μου ήρθαν στο νου και πάλι διαβάζοντας το μικρό σημείωμα του ¨Ομοτράπεζου ,στην Κοινωνία του Λόγου¨, Φίλου απ τη συμπρωτεύουσα, Αντώνη Π. που σε ρυθμό ¨Γοργό παρεστιγμένο¨, χάραξε ενα κατευόδιο αυτή τη φορά για έναν μικρό, πολύ μικρό στην ηλικία, νέον Ανθρωπο, που μας έφυγε αθόρυβα για την άλλη ζωή.

Λέει ο καλός φίλος , μιλώντας πολύ σωστά,για μια χαρμολύπη :

Ανατρέχω στα αναγνώσματα του χθεσινού εσπερινού του Αγ. Αντωνίου, από τη Σοφία Σολομώντος. Το πρωτότυπο κείμενο έχει τη δική του μοναδική χάρη, αλλά το ξαναδιαβάζω απλουστευμένο:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

¨Οι ψυχές των δικαίων είναι στα χέρια του Θεού, και δεν θα τους αγγίσει βάσανο.Στα μάτια των αφρόνων φάνηκαν ότι πέθαναν, και ο θάνατός τους θεωρήθηκε τιμωρία και η αναχώρησή τους από τον κόσμο καταστροφή, αλλά αυτοί βρίσκονται σε ειρήνη. Διότι αν στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι τιμωρούνται, η ελπίδα τους είναι γεμάτη αθανασία.Και για τα λίγα που υπέφεραν θα ευεργετηθούν πολύ.  Διότι ο Θεός τους δοκίμασε και τους βρήκε αξίους του. Τους δοκίμασε σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι και τους δέχθηκε σαν θυσία ολοκαυτώματος ¨

¨Αν ο δίκαιος πεθάνει πρόωρα, θα είναι σε ανάπαυση. Διότι η τιμή του γήρατος δεν είναι τα πολλά χρόνια, ούτε μετριέται με τον αριθμό των ετών.Για τους ανθρώπους, άσπρα μαλλιά είναι η φρόνηση , και γηραιά ηλικία ο ακηλίδωτος βίος. 

Επειδή ευχαρίστησε τον Θεό, αγαπήθηκε απ’ αυτόν Αρπάχθηκε [από τον κόσμο] για να μη του αλλάξει την σύνεση η κακία  ή απατήσει την ψυχή του ο δόλος.  Επειδή για λίγα χρόνια έζησε ως τέλειος άνθρωπος ήταν σαν να έζησε πολλά χρόνια. 

Η ψυχή του ήταν αρεστή στον Κύριο, γι’ αυτό και αρπάχθηκε γρήγορα μέσα από τον πονηρό κόσμο¨.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Κλήμης, που στα δεκαέξι χρόνια του

¨επλήρωσε χρόνους μακρούς¨,

¨έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας¨ χθες τα ξημερώματα.

Επειδή ¨ήν αρεστή Κυρίω η ψυχή αυτού¨ κατάφερε να δείξει και στους γύρω του, σαν από μια χαραμάδα, μια πραγματικότητα πέρα από τα αισθητά μας μάτια, την οποία τώρα απολαμβάνει. 

Ελπίζουμε να εύχεται και για όλους μας.

 

Μετρημένες λέξεις με ¨ενεργειακό¨ περιεχόμενο.

Χαράζουν έναν απλό κύκλο, που περικλείει ολόκληρη τη ζωή.Μακάρι να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε λίγο απ την ομίχλη της αναζήτησης μιας ¨εικονικής¨ ευτυχίας.

Χαιρετε,

κι  αν θέλετε, ένα συγχώριο για τον Αγνωστο-γνωστό σας Κλήμη, έτσι σαν Μνημόσυνο  στην μαρτυρική, εφηβική, ψυχή του, που θα

¨π ρ ε σ β ε ύ ε ι ¨  πλέον για όλους μας.

 

 

 

 

 

ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΧΑΡΑ..ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ..

 

 

 

 

Ο απόστολος Παύλος, μας συμβουλεύει μεταξύ άλλων, να εχουμε πάντα χαρα.

Πάντοτε χ α ί ρ ε τ ε 

Την συμβουλή του αυτή την επαναλαμβάνει αρκετες φορες.Έτσι στους Φιλιππησίους γράφει· 

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε Συμβουλεύει δε με επιμονή και επαναλήψεις,τα όσα είπε στους Θεσσαλονικείς.

Και το κάνει συστηματικά, δικαιολογούμενος  συγχρόνως γι’ αυτή την επιμονή του. Λεει.Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω.

Τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν,υμίν δε ασφαλές Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών .Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης

 

 

 

 

 

Βλεπουμε οτι σε πέντε χωρία δεν μιλά απλα αλλα μας προτρεπει να χαιρομαστε. Στο τελευταίο δε χωρίο, εύχεται  να ειμαστε γεματοι  από πάσης χαράς.Λογικο να σκεφθουμε, Γιατί ο απόστολος Παύλος είναι τόσο φορτικός  στο θέμα της χαράς; 

 

 

 

 

 

Γιατί μεταξύ άλλων αρετών, όπως είναι η αγάπη, η ειρήνη, η πίστη, η ελεημοσύνη,η προσευχή, η εγκράτεια μας συμβουλεύει¨απαιτεί¨ και εν τελει εύχεται  ν’ αποκτήσουμε  τη χαρά  

Ο  ίδιος τονιζει, σε άλλα σημεία των επιστολών του, ότι Η Χαρά Είναι Στοιχείο Της Βασιλείας Του Θεού Και Καρπός Του Αγίου Πνεύματος.

Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις,αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά  εν Πνεύματι Αγίω.Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη

Ετσι λοιπον, εάν θέλουμε να δούμε, αν κάποιος έχει Πνεύμα Άγιο και αν ζει από τώρα στην ατμόσφαιρα της βασιλείας του Θεού, 

Δεν κοιταμε

εάν  ν η σ τ ε ύ ε ι,

εάν προσεύχεται,εάν αγρυπνεί,

εάν είναι ελεήμων,αλλά και εάν

ε ί ν α ι  χ α ρ ο ύ μ ε ν ο ς.

 

 

 

 

 

Εάν τωρα παρατηρουμε ότι υστερούμε στο θέμα της βιώσεως της χαράς, θα ηταν καλο  να το αναφέρουμε στον Πνευματικο μας, και να προσπαθησουμεμε κάθε τροπο ν’ αποκτήσουμε Το Μεγάλο Αυτό Αγαθό Της Συνεχους,  Καθημερινης Χαρας.Δεν Ειναι Ευκολο να το καταφερει κανεις και μάλιστα αυτό το πάντοτε, που μας  ζητά ο απόστολος Παύλος, όταν τοσα κακά υπάρχουν γυρω μας,που μαυριζουν τη ζωη και  δεν εξαρτώνται από εμας τους ιδιους.

Ο Μ. Βασίλειος μας λυνει την απορια τονιζοντας  πως όταν λέει ο Παύλος 

Π ά ν τ ο τ ε   χαίρετε, 

Απευθύνεται Σε Εκείνον Που Ζει

¨Ο π ω ς   Και Ο Παύλος¨. 

Που ζει εν Χριστώ και όχι κατά σάρκα .Έχει νεκρώσει τα μέλη τα επί της γης .Έχει την νέκρωση του Ιησού στο σώμα του.Που θεωρεί σκοπό της ζωής του το Χριστό Αυτόν τον ¨ά ν θ ρ ω π ο¨, η λύπη δεν μπορεί καν να τον αγγίξει. Διότι δεν είναι τα γεγονότα που δημιουργούν χαρά ή λύπη αλλά

η   ¨δ ι ά θ ε σ η¨   που τα αντιμετωπίζουμε.

Δεν υπόκειται η ευτυχία ή η δυστυχία στις εξωτερικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, αλλά στη θεώρηση   που έχουμε για τη ζωή.Ποια είναι τα ιδανικά κι οι στόχοι μας οι σκοποί, κι οι επιδιωξεις  μας. Επομένως, ο απόστολος Παύλος, καλωντας μας ν α  χ α ι ρ ο μ α σ τ ε   

δεν κάνει τίποτα άλλο, από τονα μας προτρεπει  ν’ αποκτήσουμε¨ν ο υ ν    Χριστού¨ Και αμέσως μετά αφού πει

¨π ά ν τ ο τ ε    χ α ί ρ ε τ ε¨ συνεχίζει λέγοντας

¨α δ ι α λ ε ί π τ ω ς   προσεύχεσθε,

ε ν   π α ν τ ί   ε υ χ α ρ ι σ τ ε ί τ ε¨

Δηλαδή η συνεχής χαρά, ε ί ν α ι  συνδεδεμένη με τη συνεχή προσευχή και τη συνεχή ευχαριστία προς το Θεό,ασχέτως εξωτερικών συνθηκών και γεγονότων που αντιμετωπίζουμε. Και συνιστά πάλι ο Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή του, όπου αμέσως μετά την προτροπή¨Χαίρετε εν Κυρίω π ά ν τ ο τ ε.  πάλιν έρω, χαίρετε, λέει·

 

 

 

 

 

¨Να μην έχετε  κ α μ ί α   αγωνία  κανένα άγχος,αλλά σε κάθε περίσταση να απευθύνετε τα αιτήματα σας στο Θεό με την προσευχή και τη δέηση, που θα συνοδεύονται με ευχαριστία¨ 

Συνεπώς χαρά είναι η αισιοδοξία.Η ηρεμία της ψυχής. Η έλλειψη ά γ χ ο υ ς   και ανασφάλειας.Η πίστη ότι ο Θεός κυβερνά τον κόσμο και δεν είναι ¨απρονόητα τα ημέτερα¨.

Η πίστη και η βεβαιότητα ότι θα σταυρωθούμε αλλά τελικά θα νικήσουμε θα πεθάνουμε, αλλά θα αναστηθούμε  θα πονέσουμε  κάποτε, αλλά αυτός ο πόνος ελεγχόμενος και σχετικός και παροδικός    θα είναι, εφ’ όσον ζούμε και πολιτευόμαστε κατά Χριστόν,και θα μας δοξάσει υπερβολικά και απροσδόκητα.

Διότι λέει ο Παύλος¨Τα παθήματα της παρούσας ζωής δεν είναι τίποτα μπροστά στη δόξα που πρόκειται να φανερωθεί σ’ εμάς¨ Και όπως συμπληρώνει ο ίδιος στην Β΄ προς Κορινθίους Η στιγμιαία ελαφρά θλίψη μας προετοιμάζει αιώνιο βάρος δόξας¨. Επομένως αυτά που είναι λυπηρά στους άλλους,  στους π ι σ τ ο ύ ς   επιφέρουν πρόσθετη χαρα και ευφροσύνη.

Για ο λ ο υ ς  α υ τ ο υ ς  τους λόγους 

Π α ν τ ο τ ε  Χ α ι ρ ε τ ε .

 

 

 

ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ..Η ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ..

 

 

 

 

 

 

Ο απόστολος Παύλος, μας συμβουλεύει μεταξύ άλλων, να εχουμε πάντα χαρα «Πάντοτε χαίρετε» Την συμβουλή του αυτή την επαναλαμβάνει αρκετες φορες Έτσι στους Φιλιππησίους γράφει· «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε» Συμβουλεύει δε με επιμονή και επαναλήψεις, τα όσα είπε στους Θεσσαλονικείς. Και το κάνει αυτό συστηματικά, δικαιολογούμενος συγχρόνως γι’ αυτή την επιμονή του. Λεει «Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. Τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές» .«Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» «Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνη » Βλεπουμε οτι σε πέντε χωρία δεν μιλά απλα αλλα μας προτρεπει να χαιρομαστε. Στο τελευταίο δε χωρίο, εύχεται να ειμαστε γεματοι  από «πάσης χαράς».

 

 

Λογικο να σκεφθουμε.Γιατί ο απόστολος Παύλος είναι τόσο φορτικός στο θέμα της χαράς; Γιατί μεταξύ άλλων αρετών, όπως είναι η αγάπη, η ειρήνη, η πίστη, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η εγκράτεια μας συμβουλεύει ¨απαιτεί¨ και εν τελει εύχεται ν’ αποκτήσουμε  τη χαρά  Ο ίδιος τονιζει, σε άλλα σημεία των επιστολών του, ότι Η Χαρά Είναι Στοιχείο Της Βασιλείας Του Θεού Και Καρπός Του Αγίου Πνεύματος. «Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» «Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη» Ετσι λοιπον εάν θέλουμε να δούμε αν κάποιος έχει Πνεύμα Άγιο και αν ζει από τώρα στην ατμόσφαιρα της βασιλείας του Θεού, Δεν κοιταμε εάν νηστεύει, εάν προσεύχεται, εάν αγρυπνεί, εάν είναι ελεήμων, αλλά και εάν είναι χαρούμενος.

 

 

 

Εάν τωρα παρατηρουμε ότι υστερούμε στο θέμα της βιώσεως της χαράς, θα ηταν καλο  να το αναφέρουμε στον Πνευματικο μας και να προσπαθησουμε με κάθε τροπο ν’ αποκτήσουμε Το Μεγάλο Αυτό Αγαθό Της Συνεχους, Καθημερινης Χαρας. Δεν Ειναι Ευκολο να το καταφερει κανεις και μάλιστα αυτό το πάντοτε, που μας  ζητά ο απόστολος Παύλος, όταν τοσα κακά υπάρχουν γυρω μας που μαυριζουν τη ζωη και  δεν εξαρτώνται από εμας τους ιδιους.Ο Μ. Βασίλειος μας λυνει την απορια τονιζοντας πως όταν λέει ο Παύλος Πάντοτε χαίρετε, Απευθύνεται Σε Εκείνον Που Ζει ¨Οπως Και Ο Παύλος¨.

 

 

Που ζει εν Χριστώ και όχι κατά σάρκα.Έχει νεκρώσει τα μέλη τα επί της γης .Έχει την νέκρωση του Ιησού στο σώμα του (Β΄ Κορ. 4,10).  Που θεωρεί σκοπό της ζωής του το Χριστό Αυτόν τον ¨άνθρωπο¨, η λύπη δεν μπορεί καν να τον αγγίξει. Διότι δεν είναι τα γεγονότα που δημιουργούν χαρά ή λύπη αλλά η ¨διάθεση¨ που τα αντιμετωπίζουμε. Δεν υπόκειται η ευτυχία ή η δυστυχία στις εξωτερικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, αλλά στη θεώρηση που έχουμε για τη ζωή. Ποια είναι τα ιδανικά κι οι στόχοι μας οι σκοποί, κι οι επιδιωξεις  μας. Επομένως, ο απόστολος Παύλος καλωντας μαςνα χαιρομαστε.. δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να μας προτρεπει ν’ αποκτή σουμε¨νουν Χριστού¨ Κι αμέσως μετά αφού πει «πάντοτε χαίρετε» συνεχίζει λέγοντας·«αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».Δηλαδή η συνεχής χαρά, είναι συνδεδεμένη με τη συνεχή προσευχή και τη συνεχή ευχαριστία προς το Θεό, ασχέτως εξωτερικών συνθηκών και γεγονότων που αντιμετωπίζουμε. Και συνιστά πάλι ο Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή του, όπου αμέσως μετά την προτροπή «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν έρω, χαίρετε», λέει·«Να μην έχετε καμία αγωνία κανένα άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση να απευθύνετε τα αιτήματα σας στο Θεό με την προσευχή  και τη δέηση, που θα συνοδεύονται με ευχαριστία».

 

 

 

 

 

 

Συνεπώς χαρά είναι η αισιοδοξία. Η ηρεμία της ψυχής. Η έλλειψη άγχους και ανασφάλειας. Η πίστη ότι ο Θεός κυβερνά τον κόσμο και δεν είναι «απρονόητα τα ημέτερα».Η πίστη και η βεβαιότητα ότι θα ¨σταυρωθούμε¨,αλλά τελικά θα νικήσουμε· θα πεθάνουμε, αλλά θα αναστηθούμε· θα πονέσουμε κάποτε, αλλά αυτός ο πόνος και ελεγχόμενος και σχετικός και παροδικός θα είναι, εφ’ όσον ζούμε και πολιτευόμαστε κατά Χριστόν, και θα μας δοξάσει υπερβολικά και απροσδόκητα.

 

Διότι λέει ο Παύλος· «Τα παθήματα της παρούσας ζωής δεν είναι τίποτα μπροστά στη δόξα που πρόκειται να φανερωθεί σ’ εμάς».Και όπως συμπληρώνει ο ίδιος στην Β΄ προς Κορινθίους (4,17)· «Η στιγμιαία ελαφρά θλίψη μας προετοιμάζει αιώνιο βάρος δόξας». Επομένως αυτά που είναι λυπηρά στους άλλους, στους πιστούς επιφέρουν πρόσθετη χαρα και ευφροσύνη.

 

Για ολους αυτους τους λόγους Παντοτε Χαιρετε.