Ο ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πριν ενα χρονο,  6 Απριλίου 2020, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου ερωτηθηκε απο τον δημοσιογράφο Δημήτρη Οικονόμου  για τον συγχρονο ανθρωπο που ξαφνικα κλεισθηκε μεσα στο σπιτι του.

 

 

 

 

 

Μετα απο ενα χρονο , χιλιαδες θανατους,εντονα φαινομενα αρνησης της πραγματικοτητος, αλλα και της σωτηριας μεσω των εμβολιων απο μια τεραστια ομαδα ανθρωπων, φτασαμε στο οριακο σημειο να προσπαθουμε να αξιολογησουμε την πιθανοτητα εξοδου απ την πανδημια.

 

 

 

 

 

 

 

Ο Μητροπολιτης τοτε, αναφερθηκε στον μετανεωτερικό άνθρωπο του  Κένεθ Γκέργκεν, που τον διακρίνουν   τρία γνωρίσματα:

Ο κοινωνικός κορεσμός, δηλαδή η αίσθηση ασφυξίας απ το περιβάλλον που ζει.

Ο πολλαπλασιασμός των σχέσεων, δηλαδή η ανάγκη να ζει έξω από το περιβάλλον του, και

Ο εποικισμός του εαυτού του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τώρα , με την επιδημια,πρέπει να μάθουμε έναν άλλο τρόπο ζωής.Ίσως να φύγουμε από τον μετανεωτερικό άνθρωπο και να πάμε σ αυτον, που επιστρέφει στον εαυτό του, στο σπίτι του.

 

 

 

 

 

 

 

Έναν τέτοιο μεταμοντερνικο και ίσως αλαζονικό άνθρωπο  προσέβαλε ο κορονοϊός, με τις μεταλλαξεις του και τον έκλεισε στο σπίτι που προηγουμένως  θεωρούσε κορεσμένο αλλά ταυτόχρονα τον έκανε να αισθάνεται αιχμάλωτος και φυλακισμένος. 

Αυτό δημιουργεί εσωτερικές και εξωτερικές εντάσεις. Αισθάνομαι, ελεγε ο Μητροπολιτης πριν ενα χρονο,  ότι η πανδημία αυτη ,πιθανον να ανατρέψει τα γνωρίσματα του μεταμοντερνικού ανθρώπου και  να δημιουργηθεί ένας αλλος άνθρωπος,φοβισμένος,τρομοκρατημένος, εσωστρεφής ίσως επιθετικός. 

Δεν γνωρίζω πώς θα χαρακτηρίσουν οι ειδικοί αυτό το ρεύμα, που είναι πέραν του μεταμοντερνισμου.  Πάντως, θα φανεί ένας άνθρωπος που θα περιορισθεί στο περιβάλλον του και θα βρει άλλους τρόπους διαφυγής και εκφράσεως μέσα από το διαδίκτυο.

 

 

 

 

Στην Εκκλησία διαθέτουμε μια παράδοση που λέγεται  ησυχαστική,νηπτική, που  αποβλέπει στη  θεραπεία των λογισμών, της φιλαυτίας, που είναι η άλογος του σώματος φιλία και κάνει τον άνθρωπο να συνδυάζει την αγάπη με την ελευθερία, τη γνώση του εαυτού του με τη γνώση του άλλου με την αλληλοπεριχώρηση, να μάθει το πώς η φιλαυτία, που είναι οι ναρκισσιστικοί καθρέπτες που μας περιβάλλουν, θα γίνει παράθυρο φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας.

Αυτή είναι μια ισχυρή διαχρονική παράδοση, την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε.

Ίσως η κρίση που περνάμε να επιβεβαιώσει το ρητόν 

ουδέν κακόν αμιγές καλού.

 

Οψομεθα