ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο θανατος ειναι το πιο σιγουρο πραγμα στον κοσμο. 

Η ασθενεια τα γεγονοτα και οι λεπτομερειες δεν μας αφορουν παρα μονον αυτο καθ αυτο το γεγονος του θανατου.

 

 

 

Ένας στους πέντε συνανθρωπους μας έχει μάθει τι σημαίνει να πεθαίνεις, έχοντας συζητήσει αυτό το θέμα με γιατρούς ή έχοντας παρακολουθήσει κάποια επιστημονικη εκπομπη. 

 

 

 

 

Ενας στους τρεις δεν θέλει ούτε να ακούσει, ούτε να ρωτήσει, ούτε να απαντήσει σε οτιδήποτε σχετίζεται με το τέλος της ζωής, κάτι που αποκαλύπτει οτι ειναι ταμπού το ζήτημα για πολλούς ανθρώπους.

 

 

Ερευνα της βρετανικής Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών, δειχνει οτι η ανησυχία των συγγενών και φίλων είναι ότι οι άνθρωποι τους που πεθαίνουν, θα νιώθουν πόνο, τρόμο ή πανικό, καθώς η ζωή τους τελειώνει σε μερικές ώρες ή λεπτά.Οι κινηματογραφικές ταινίες, οι θεατρικές παραστάσεις και οι τηλεοπτικές σειρές αποτελούν πηγή πληροφόρησης για αρκετό κόσμο σχετικά με το τέλος της ζωής. Η τηλεόραση και τα φιλμ σπάνια παρουσιάζουν  φυσιολογικούς θανάτους, ενώ για πολλούς ανθρώπους ο θάνατος είναι μια ήρεμη, ειρηνική και ανώδυνη διαδικασία.

 

 

 

 

 

 

 

Υπάρχουν ενδείξεις ,τις τελευταίες εβδομάδες, μέρες και ώρες της ζωής ενός ανθρώπου ότι το τέλος είναι κοντά. Η αναγνώριση αυτών των σημαδιών θα βοηθήσει τους συγγενείς και φίλους να προετοιμασθούν καλύτερα.

 

 

 

 

Σωματικές αλλαγές: Το δέρμα γίνεται πιο λεπτό και ωχρό λόγω επιβράδυνσης της κυκλοφορίας του αίματος, ενώ σκούρες κηλίδες μπορεί να εμφανιστούν στα χέρια, στα πόδια και στο πρόσωπο εξαιτίας πήξης του αίματος.

Οι τρίχες των μαλλιών αδυνατίζουν, όπως και όλο το σώμα, ενώ τα δόντια μπορεί να αποχρωματιστούν ή να εμφανίσουν σκούρα σημάδια.

Η αναπνοή γίνεται  δύσκολη εναλλάσσεται  από θορυβώδης σε ήρεμη, ενώ προς το τέλος γινεται μόνο κατά περιόδους, καθώς μια εισπνοή ακολουθείται από παύση για αρκετά δευτερόλεπτα, εως ότου υπάρξει η επόμενη εισπνοή.

Συχνο και εντονο χασμουρητο, στην προσπαθεια  εισπνοης περισσότερου οξυγόνου.

 

Μερικές φορές τα  άκρα γίνονται πολύ κρύα, ενώ τα ούρα παιρνουν το χρώμα του τσαγιού και  έχουν διαπεραστική οσμή λόγω δυσλειτουργίας των νεφρών 

Οι αλλαγές στο μεταβολισμό  δημιουργουν μια  οσμη ιδιαζουσα προπανονης ασετόν, ενώ αν ο ασθενης εχει καρκίνο  εντέρου ή  στομάχου, η οσμή είναι δυσάρεστη.

 

 

 

 

 

 

 

Ο εξωτερικός κόσμος  χάνει τη σημασία του για τον άνθρωπο που πεθαίνει, ο οποίος δεν θέλει πια να φύγει από το δωμάτιο ή το κρεβάτι του και δεν έχει όρεξη για πολλές κουβέντες.

Η διάθεση, ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του μπορεί να αλλάξουν. Μερικοί ίσως γίνουν ασυνήθιστα αγχώδεις και ανήσυχοι, προσπαθώντας  να αφαιρέσουν ορούς ή άλλο ιατρικό εξοπλισμό από το σώμα τους .

Κάποιοι που ισχυριζονταν οτι ησαν άθεοι ξαφνικά δείχνουν ενδιαφέρον για τον Θεο  ή πνευματικές διδασκαλίες.

 

 

 

 

Αρχίζει να κοιμάται για πολλές ώρες, καθώς ακόμη και η παραμικρή σωματική προσπάθεια μπορεί να του είναι εξαντλητική, ενώ ο οργανισμός του εστιάζει όλη την προσπάθεια του στο να κρατηθεί ζωντανός.

Πολύ κοντά στο τέλος,μπορεί να χάνει όλο και συχνότερα τη συνείδηση για τους γύρω του.

 

 

 

Μείωση της όρεξης Το σώμα δεν χρειάζεται πια καύσιμα και έτσι χάνει την επιθυμία να φάει και να πιεί. Αρχίζει να χάνει βάρος, μερικές φορές πολύ γρήγορα. Είναι σημαντικό να μη ζοριστεί να φάει ή να πιεί, αν δεν το θέλει.

 

 

 

Μπορεί να αρχίσει να λέει φράσεις όπως ότι φεύγει, πετάει, γυρνάει στο σπίτι του, έρχονται να τον πάρουν πάει ταξίδι. Μπορεί επίσης να νιώσει την ανάγκη να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στους γύρω του που τον φροντίζουν.

Ίσως θελήσει κάτι ξεχωριστό, όπως να επισκεφτεί ένα συγκεκριμένο μέρος, να περιβάλλεται από τα αγαπημένα λουλούδια του, να ακούει ορισμένη μουσική, να έχει δίπλα του οικογενειακές φωτογραφίες, να δει μετά από καιρό κάποιον σημαντικό άνθρωπο στη ζωή του κ.α.

 

 

 

 

Είναι αδύνατο να προβλεφθεί πότε θα έλθει η στιγμή του θανάτου. Αρκετοί άνθρωποι ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου για ώρες ή και για μέρες.

Η ακοή είναι η τελευταία αίσθηση που φεύγει, συνεπώς ο θνήσκων συνήθως μπορεί να ακούσει τι του λένε, ακόμη και όταν δεν έχει άλλα σημάδια αισθήσεων και δείχνει ότι δεν έχει συνείδηση.

Οι δικοί του μπορούν να χαμηλώσουν το φως στο δωμάτιο του θνήσκοντος και να κρατήσουν το φωτεινό φως του ήλιου μακριά από το πρόσωπο του.

 

 

 

 

Η έντονη σωματική επαφή μπορεί να του είναι επώδυνη ή ενοχλητική. Είναι καλύτερα να κάθεται κανείς δίπλα στο κρεβάτι του, να του πιάνει το χέρι και να του μιλάει απαλά ή να του το χαϊδεύει, επιδιώκοντας μια επικοινωνία σε βαθύτερο επίπεδο. Ακόμη και φαινομενικά χωρίς συνείδηση ο θνήσκων μπορεί να ανταποκριθεί ανεπαίσθητα με ένα σφίξιμο των δαχτύλων του.

Είναι φυσικό κανείς να νιώσει κανείς ένοχος, επειδή θα ήθελε να αποφύγει τη δοκιμασία να σταθεί στο πλευρό ενός ανθρώπου που πεθαίνει. 

 

 

 

 

 

Η στιγμή του θανάτου

Ο θάνατος μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους, αλλά γενικά συμβαίνει πολύ γρήγορα. Μερικές φορές ο θνήσκων βγάζει  αγκομαχητά, καθώς η καρδιά και οι πνεύμονες του σταματούν. Ο σφυγμός σταματά, το δέρμα και η έκφραση του προσώπου αλλάζουν, το σώμα μοιάζει πια σαν περίβλημα κενό περιεχομένου.

Μερικές φορές συγγενείς και φίλοι έχουν αναφέρει επίμαχα από επιστημονική άποψη, ασυνήθιστα και ανεξήγητα φαινόμενα, όπως ατμούς πάνω από το σώμα του πεθαμένου, ένα φως να γεμίζει το δωμάτιο, μια ξαφνική αλλαγή θερμοκρασίας στο χώρο, μια βαριά ατμόσφαιρα στον αέρα ή ακόμη πιο παράξενα πράγματα, όπως ρολόγια που σταματούν τη στιγμή του θανάτου, κατοικίδια ζώα που συμπεριφέρονται περίεργα, πουλιά που εμφανίζονται στο παράθυρο . Κάποιοι που βρίσκονταν αλλού τη στιγμή του θανάτου, έχουν αναφέρει ότι είδαν ή ένιωσαν τον νεκρό και ήξεραν πότε ακριβώς πέθανε, προτού αυτό ανακοινωθεί επίσημα.

Δεν είναι σπάνιο όσοι ήσαν παρόντες στη στιγμή του θανάτου κάποιου, να νιώσουν αποσυνδεμένοι από όλους και όλα γύρω τους, σαν να ζουν σε όνειρο και όχι στην πραγματικότητα.

Μερικοί νιώθουν θλίψη και συντριβή, άλλοι ανακούφιση, μερικοί είναι θυμωμένοι, άλλοι ένοχοι.

Μερικοί έχουν ανάγκη να μείνουν μόνοι τους με το νεκρό, άλλοι όχι.Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να νιώσει κανείς ένα θάνατο.

Αρκετοί συνειδητοποιούν εκ των πραγμάτων τη δική τους θνητότητα. Για πολλούς η ζωή τους δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.

Το θεμα ειναι εντελως διαφορετικο αν αυτος που πεθαινει ειναι πιστο μελος της Εκκλησιας.

Οταν ο απόστολος Παύλος γράφει 

Εμοί γαρ το ζήν Χριστός και το αποθανείν κέρδος  εκφράζει την απόλυτη καταλλαγή του με τον θάνατο.

Ο θάνατος εμφανίζεται στον Απόστολο  εν είδει θύρας που θα τον οδηγήσει στην αιωνιότητα και θα του δείξει τον δρόμο για την πρόσωπο προς πρόσωπο  συνάντηση με τον Κύριο που αγαπά.

Οι Ορθοδοξοι Χριστιανοι συνεχίζουμε να ζούμε όταν πεθαίνουμε, ακόμα και σε τούτη τη γή,  αφού κληρονομούμε τους καρπούς της επίγειας ζωής και ύπαρξής μας σε όσους ακολουθούν.

Χαιρετε