ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ…Η ΑΣΠΙΡΙΝΗ..

 

 

 

 

Κανένα φάρμακο δεν έχει να επιδείξει τόσο πολλές ιδιότητες, όσο η ασπιρινη κι αυτό γιατί Καταπραϋνει Πασης Φυσεως Πονους Και Φλεγμονες. Ανακουφιζει απο τους ρευματισμους και τις ημικρανιες Παρεμποδιζει την καρδιακη προσβολη.  Τωρα, Μια Νεα Επιστημονικη Ερευνα ερχεται ν’ αποδειξει οτι το ¨Φαρμακο Δια Πασαν Νοσον¨  βοηθα ακομη και στη μαχη κατα του καρκινου

 

Το 1859, ο γερμανός χημικός Χέρμαν Κόλμπε ανακαλύπτει τις αντισηπτικές ιδιότητες του σαλικυλικού οξέος και καταφέρνει να το παρασκευάσει από φαινόλη.

Η μεγάλη επανάσταση για την ασπιρίνη έγινε μερικά χρόνια αργότερα, όταν στα εργαστήρια της χημικής βιομηχανίας Βayer επιτυγχάνουν να συνθέσουν το σαλικυλικό οξύ με μόρια του οξικού οξέος.

Σήμερα, καταναλώνονται 40 χιλιαδες τόνοι ακετυλοσαλικυλικού οξέος σ’όλο τον κόσμο, είτε σε καθαρή μορφή είτε σε συνδυασμό με άλλα αναλγητικά, είτε με βιταμίνη c, με υπνωτικά ή καφεΐνη.Οι πολλές και σπουδαίες, όμως, ιδιότητες της ασπιρίνης ανακαλύφθηκαν και αποδείχτηκαν μόλις πριν από είκοσι χρόνια. Καταρχήν,  σα να λεμε κατα κανόνα, λειτουργεί  ως αναλγητικό και αντιπυρετικό, κι αυτό, γιατί περιέχει στη δομή της.. αραχιδονικό οξύ, το οποίο μπλοκάρει τις  ορμόνες  που προκαλούν πόνο ή πυρετό. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ως βασικό συστατικό του περιβλήματος των κυττάρων, το αραχιδονικό οξύ, προσοχή το λίγο αραχιδονικό, βοηθά, το πολύ κάνει τη ζημιά.. Χωρίς Αυτό το σώμα μας θα ήταν άκαμπτο σαν κέρινο. Αν ένα κύτταρο ενοχληθεί από μία φλεγμονή,ενεργοποιείται το αραχιδονικό οξύ, μετασκευάζεται σε.. προσταγλαδίνες, οι οποίες με τη σειρά τους ερεθίζουν τις νευρικές απολήξεις προκαλώντας πόνο και ανεβάζουν τον θερμοστάτη του οργανισμού στο κέντρο του εγκεφάλου, προκαλώντας πυρετό.

Η Ασπιρίνη Αναστελλει Τη Μετατροπή Του Αραχιδονικού Οξέος Σε Προσταγλαδίνες.  Γι’ Αυτή Την Ανακάλυψη του βιοχημικού μηχανισμού πήραν Το Βραβείο Νόμπελ Το 1982

Ο Τζων Βέιν, Μαζί Με Τους Σουν Μπέργκστρεμ Και Μπένγκτ Σάμουελσον.Από την άλλη μεριά πάλι, η ασπιρίνη είναι γνωστό ότι καταπολεμά αποτελεσματικά τις ημικρανίες. κανείς όμως δεν γνωρίζει με ποιόν ακριβώς τρόπο. Το Μόνο Σίγουρο, επί του παρόντος, είναι ότι η ασπιρίνη ενεργεί αποτελεσματικά εκεί που οποιοδήποτε άλλο φάρμακο έχει αποτύχει εκτός από τη μορφίνη, που είναι και το ισχυρότερο όπλο κατά του πόνου.

Συνηθως οι δραστικές ουσίες της ασπιρίνης, που κανονικά απορροφούνται στο λεπτό έντερο παραμένουν αχρησιμοποίητες στο στομάχι

 

 

 

 

 

Αν Πάρουμε Την Ασπιρίνη Σε Μορφή Αναβράζοντος  Δισκίου, τότε οι δραστικές ουσίες οδηγούνται κατευθείαν στο λεπτό έντερο. Όμως, όσοι πάσχουν από ημικρανίες και παίρνουν τακτικά ασπιρίνη, θα πρέπει να είναι προσεκτικοί.  Εάν, δηλαδή, μειώσουν την καθημερινή τους δόση, παθαίνουν ταχυκαρδίες, παρουσιάζουν ζαλάδες, αισθάνονται άσχημα, ενώ οι πονοκέφαλοι επαν εμφανίζονται εντονότεροι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μία Ακόμη Εξαιρετική Ιδιότητα του θαυματουργού φαρμάκου είναι ότι ανακοπτει τη θρομβωση στο αιμα. Αν και, για πολλά χρόνια, οι γιατροί παρέμεναν  επιφυλακτικοί ως προς αυτό, οι 200 επιστημονικές μελέτες με στοιχεία για πάνω από 100 χιλιάδες ασθενείς συντείνουν στο συμπέρασμα ότι, πράγματι, η ασπιρίνη δεν επιτρέπει να παρουσιάζονται θρόμβοι στο αίμα, οι οποίοι σε περίπτωση εμφράγματος ή καρδιακής προσβολής φράζουν τις αρτηρίες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αφού, λοιπόν, τα δεδομένα της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας δείχνουν ότι Η Λήψη Ασπιρίνης Μάς Προστατεύει Από Τον Απλό Πυρετό Και Τους Πόνους ως Τις Ημικρανίες, Το Έμφραγμα Και Τον Καρκίνο στην τελευταία περίπτωση, ενισχύοντας το αμυντικό μας σύστημα, μήπως θα ήταν σκόπιμο να καταπίνουμε την καθημερινή μας δόση, για να καταπολεμήσουμε όλους τους εχθρούς του πολιτισμού μας και για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κακής μας διατροφής, της έλλειψης γυμναστικής και κίνησης ή του καπνίσματος, που οδηγούν κυρίως σε καρδιακές παθήσεις;

Προς θεού, όχι όταν παίρνει κάποιος προληπτικά ένα φάρμακο , δηλαδή χωρίς να είναι άρρωστος, αυτό σημαίνει ότι πιστεύει πως υπάρχει κάποιο φυσικό ελάττωμα στον οργανισμό του, που θα το εξισορροπήσει με τη λήψη του φαρμάκου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η βιολογία, όμως, δεν γνωρίζει καμμία τέτοια περίπτωση. Ωσπου να καταφέρουμε να έχουμε λεπτομερείς γνώσεις σε σχέση με τις επιδράσεις και τους αμυντικούς μηχανισμούς, που θέτει σε λειτουργία η ασπιρίνη, σε καρδιαγγειακες  παθήσεις, εμφράγματος, καρκίνου του λεπτού εντέρου, του μαστού και των πνευμόνων, καθώς και στις ημικρανίες, εγώ το πρώτο φάρμακο που θα έπαιρνα, σε περίπτωση που θα υποπτευόμουν  ένα έμφραγμα, θα ήταν ένα απλό δισκίο ασπιρίνης…

 

Χαιρετε