Ο Μέγας Αθανάσιος, στο έργο του
Λόγος Περί Της Ενανθρωπίσεως Του Λόγου
Και Της Δια Σώματος Προς Ημάς Επιφάνειας Αυτού, βλέπει την αμαρτία, και συνεπώς την Κόλαση,σαν μια κίνηση προς το μη είναι .
Σύμπασα Η κτίση, δεν λέει ο κόσμος , δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. Οσο κινείται απομακρυνόμενη από τον Θεό, κινείται απομακρυνόμενη από το δώρο της ύπαρξης, προς την αρχική της κατάσταση, δηλαδή την μη ύπαρξη Έτσι, το περισσότερο που θα μπορέσει η κτίση να κάνει είναι να κινηθεί προς την μη ύπαρξη.
Δεν μπορεί να κάνει τον εαυτό της να μην υπάρχει.
Αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις της.
Η Κόλαση Δεν Είναι Κάτι Το Φανταστικό, αλλα με Ορθόδοξους όρους, κι αυτό είναι σημαντικό, η Κόλαση Είναι Μια Μνημειώδης Κατάσταση Πλάνης.
Ίσως και Να Είναι Η Έσχατη Κατάσταση Πλάνης.
Είναι πλάνη,διότι το πυρ της Κολάσεως Δεν Είναι Υλικό Γι αυτούς που αγαπούν τον Θεό, η φωτιά Του είναι φως και ζωή.Γι αυτούς που μισούν, αδιαφορούν για τον Θεό, η φωτιά Του είναι μαρτύριο,παρ’ ότι είναι Αγάπη.
Βρίσκουν την αγάπη Του,το φώς Του μαρτύριο.
Ολα αυτά δεν αφορούν την μετά θάνατον ζωή.
Αλλα Την Παρούσα .Ο Χριστός έδωσε, έναν ορισμό της Κόλασης. Αύτη Δε Εστιν η Κρίσις, Ότι Το Φως Ελήλυθεν Εις Τον Κόσμον, Και Ηγάπησαν Οι ανθρωποι Μάλλον Το Σκότος ή Το Φως· Ην Γαρ Πονηρά Αυτών Τα Έργα.
Όταν Ο Χριστός Έρχεται στους δικούς Του ανθρώπους, κάποιοι τον δέχονται ως Κύριο και Μεσσία, μερικοί μάλιστα κατορθώνουν να σταθούν δίπλα στον Σταυρό Του και να Του είναι πιστοί.
Ένας, ληστής Τον ομολογεί και κερδίζει τον Παράδεισο μέσα σε μια στιγμή. Οι περισσότεροι από μας ζουν σε κάποια κατάσταση πλάνης.
Η πιο σοβαρή πλάνη, η οποία περιγράφεται από τον Χριστό, είναι Όταν Προτιμούμε Το Σκότος Από Το Φως.
Δυστυχώς όλο και περισσότεροι παρασύρονται απ τα ψεύτικα φώτα στο δολοφονικό σκοτάδι.Οταν δε αυτοί φορούν και το ράσο τότε,πόσο μεγάλο μπορεί να γίνει το σκοτάδι.
Χαιρετε.