Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και να που ξαφνικα σταματησε ο χρονος. Ολοι σταθηκαμε εκπληκτοι. Ισως με αρκετη υποκρισια.

Μιλωντας με τον Γερασιμο στην Πλατεια εκμεταλευομενος τη σοφια του σαν παλιου ανωτατου Δικαστικου, τον ρωτησα τί σκεφτεται για τον Πρωταγωνιστη των ημερων μας.

Κοιτωντας στον βροχερο οριζοντα, μου ειπε πως το να χειριζεσαι ανθρωπους προυποθετει πανω απ ολα ακραδαντη Πιστη, κι υστερα ολα τ αλλα. Δεν φτανει να φερεις το ρασο, αλλα πρεπει και να το αξιζεις.

Ο,τι συνεβη ηταν αναμενομενο. παντα να θυμασαι πως…

 

 

 

 

 

 

Γεννιέσαι κάθε φορά που ξημερώνει μια καινούρια μέρα.

Γεννιέσαι όταν ακουμπάς το χέρι ενός ετοιμοθάνατου και είναι ακόμα ζεστό.

Γεννιέσαι όταν τα χωράφια είναι υγρά μετά από μια βροχή και έτοιμα να ανθίσουν.

Γεννιέσαι όταν οι ιδέες κάποιων , αναζωπυρώνονται με τα χρόνια όλο και περισσότερο.

Γεννιέσαι κάθε φορά που οι πόρτες των διαμερισμάτων παραμένουν ανοιχτές και με ένα πιάτο φαί στη μπροστα.

Γεννιέσαι κάθε φορά που το όχι σου είναι πιο δυνατό από την πλειοψηφία .

Γεννιέσαι βλέποντας ανθρώπους να φυτεύουν ξανά δέντρα σε ένα καμένο δάσος. 

 

 

 

 

 

 

 

Δρόμοι υπάρχουν μόνο γι αυτούς που θέλουν να περπατήσουν.Όλοι οι δρόμοι σε βγάζουν κάπου, αρκεί να τους περπατήσεις ως το τέλος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι περισσοτεροι απ εμας μπερδευουμε το φοβάμαι με το φοβούνται και το δε μπορούν με το δε μπορώ.

Περπατωντας συναντουμε έναν δρόμο που οδηγει στην πόλη κι εναν  άλλο στη κορυφή του βουνού.Μαθαινουμε  να ακολουθουμε  Τον πιο δύσκολο . Αυτός αξίζει. Είναι δύσκολο. Είναι ομως  ο προορισμός μας.

Το παιρνουμε αποφαση να πεταξουμε Οσο Πιο Ψηλα Μπορουμε,

Πριν Γινουμε Χωμα.

Ο Πρωταγωνιστης πλανηθηκε, οπως τοσοι αλλοι .

Επεσε στην παγιδα  και ξεστρατησε.

Ο Πνευματικος Νομος ειπαμε δε συγχωρει.

Με χαιρετησε κουνωντας το κεφαλι. Προλαβα να δω την απογοητευση στο βλεμμα του

Ο Γερασιμος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χαιρετε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Advertisement