Μας λέει ο Αββάς Μακάριος ¨ Κάποτε Περπατούσα Στην Έρημο , και βρήκα στο έδαφος το κρανίο ενός νεκρού. Το έσπρωξα λίγο με το ραβδί μου και το κρανίο μού ¨μίλησε¨ Οταν το ρώτησα, το κρανίο μου αποκρίθηκε:
¨ Ήμουν Ιερέας Των Ειδώλων¨ Κι Εσύ Είσαι Ο Μακάριος Ο Πνευματοφόρος Την ώρα που σπλαχνίζεσαι εκείνους που βρίσκονται στην κόλαση και προσεύχεσαι γι’ αυτούς, ανακουφίζονται λίγο.Η κόλασή ¨μας¨, είναι οτι δεν μπορεί κανείς να δει κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο,αλλά η πλάτη του καθενός είναι κολλημένη στην πλάτη του άλλου. Όταν, Λοιπόν, Εύχεσαι Για Μας, Βλέπει Κανείς για Λίγο Το Πρόσωπο Του Άλλου.Κι αυτό Είναι μεγάλη Ανακούφιση¨.
Θα μου πειτε τώρα οτι όλα αυτά είναι ένα ¨μύθος¨σαν τους πολλούς ,που λέγονται, κι ακούγονται καθημερινά, απ τους φοβιτσιάρηδες της ζωής Κι όμως, αν το σκεφτούμε καλύτερα , η απλή αυτή διήγηση, φανερώνει όλη τη δυστυχία, που περιμένει τους άδικους, που ατίμασαν και πρόδωσαν την αγάπη των άλλων, αλλά και του Θεου.
Οι άνθρωποι αυτοί, δε θα μπορούν να βλέπουν το πρόσωπο των άλλων ανθρώπων. Θα στερηθούν, δηλαδή, εκείνο το οποίο οι ίδιοι απέρριψαν στη ζωή τους: την αληθινή κοινωνία με τους αδελφούς τους και τον το Θεό , όπως και και την ανέκφραστη χαρά , η οποία απορρέει απο αυτή την κοινωνία .Ο αιώνιος θάνατος ή δεύτερος θάνατος, είναι ακριβώς.Αυτή η τιμωρία των αμαρτωλών. Ο πρώτος, ο φυσικός θάνατος, είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα Αιώνιος ή δεύτερος θάνατος είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό.
Ο Θεός είναι αγάπη, και γι αυτό δεν μπορεί να σώσει κάποιον,αν εκείνος δεν το θέλει. Οταν ο κόσμος της πλάνης και των πλαστών διασκεδάσεων θα έχει σβήσει.Η Μοναξιά Του Κολασμένου θα είναι αφόρητη. Και το κακό είναι ότι η πόρτα της μοναξιάς ανοίγει από μέσα.
Αυτά μου ήρθαν στο νού,παρακολουθώντας έναν μοναχό κ α τ ό ν ο μ α μ ό ν ο να διαμαρτύρεται, ψευδόμενος εν γνωσει του, κατα του Μητροπολίτου του, ιερωμένου παγκοσμίου κύρους, καταξιωμένου, όντως Θεολόγου, με το μεγαλύτερο συγγραφικό έργο πανελληνίως, εν τη κυριολεξία ¨αναργύρου¨,να δέχεται με στωϊκότητα κατηγορίες χαμερπείς , ποταπές, και εντελώς ανόητες, όπως δικομανία, χρηματισμό, αμετροέπεια, κακία και πλήθος άλλων ανοησιών που δεν θα έπειθαν και τον πλέον κακόπιστο.
Τώρα θα μου πείτε και τί σχέση έχει η κόλαση μ αυτά.Απλά σκέπτομαι,αν το συγκεκριμένο άτομο, έχει ποτέ διαλογισθεί νηφάλια, π έ ρ α τ ω ν δ ι κ ο γ ρ ά φ ω ν, τί θα γίνει Μετά;
Αν μεθαύριο,τον άλλο μήνα ή χρόνο,βρεθεί πλάτη με πλάτη με τους συντρόφους ομοϊδεάτες του,ρασοφόρους και μή,και ο ένας να κατηγορεί τον άλλον χωρις να βλέπωνται;
Ας είναι , υπάρχει πάντα η ελπίδα της μετάνοιας.Χαιρετε.
