ΟΛΟΙ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΖΗΤΑΜΕ..ΟΛΟΙ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το πως εγινε υπουργος ο γνωστος ¨μυστακοφορος¨, και μαλιστα στον ευαισθητο χωρο της Παδειας, δεν ειναι δικο μου θεμα, αλλα του προϊσταμενου του, ο οποιος και οσονουπω θα λογοδοτησει στον Λαο.

Μαλωνουν καποιοι,μαζι του.Φωνες κακο,αντεκλησεις περι θρησκειων, πιστεως, παραδεισου, κολασεως,προς μεγαλην τερψιν του¨αλλοτριου¨ που τους βαζει να τσακωνονται

για κατι που ουτε ξερουν, ουτε θα γνωρισουν ποτε.

 

 

 

 

 

 

 

Κι ομως ειναι σιγουρο πως Σε Κάθε Κατεύθυνση υπάρχει και κάποιος ¨παράδεισος¨,που είναι η κατάληξη του αντίστοιχου πόθου.Το αν αυτός αξίζει τον κόπο,εξαρτάται από την σχέση που έχει με την φθορά και την θνητότητα .Προφανώς, μόνον η απλή, ταπεινή και καθαρή καρδιά  μπορεί να αισθανθει την αγάπη  του θεού, η οποία ταυτίζεται με την βασιλεία Του και την δικαιοσύνη Του και συνιστά τον ¨παράδεισό μας¨.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μέσα στην Καινή Διαθήκη το ρήμα ¨ζητώ¨ συνδεδεμένο με την λέξη ¨ευκαιρία¨ υπαρχει μονο στην περιπτωση  της προδοσιας του ιουδα ο οποίος, όταν πήγε στους αρχιερείς  και του έδωσαν τα τριάκοντα αργύρια.και 

¨από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ¨.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αντίθετα, για την ¨είσοδο στην βασιλεία του θεού¨ δεν υπάρχει καμμιά αναφορά σε ευκαιρία. Ο Χριστος μας ειπε απλα ¨αγωνιζεσθε εισελθειν¨.

Ή το τολμηρό.¨ η βασιλεία του Θεού βιάζεται¨.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το συμπέρασμα απλό.

Αυτός που ψάχνει διαρκώς ευκαιρίες για να μας συναντήση και να μας ανακαινίση, Ε ί ν α ι  Ο Χριστός,και η αδιαφορία μας πολλές φορές τον αναγκάζει  να δημιουργή ευκαιρίες 

ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μηπως ολο αυτό  μειζον ή ελαχιστο, εξαρταται πως το βλεπει κανεις το θεμα, που μας προεκυψε, με τον υπουργο  και τους συνομιλητες του, δεν είναι παρα μια¨ευκαιρια¨που δημιουργησε Εκεινος, για να μας αφυπνισει;

Χαίρετε.