Η ΑΠΟΠΤΩΣΗ…ΩΣ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ..ΚΑΙ ΤΑ Τ-ΚΥΤΤΑΡΑ

 

Τα λεγόμενα¨Ρυθμιστικά Τ Κύτταρα¨ανήκουν στην ομάδα των ανοσοποιητικών κυττάρων και είναι η άμεση δράση του οργανισμού μας.

Το ανοσο σύστημα μας  αποτελείται από δύο βασικές ομάδες κυττάρων,τα λεμφοκύτταρα 

κύτταρα της λεμφικής σειράς και τα κύτταρα της μυελικής σειράς.Τα λεμφοκύτταρα περιλαμβάνουν  τα Β-λεμφοκύτταρα, τα Τ-λεμφοκύτταρα,καθώς επίσης και τα Μεγάλα Κοκκιώδη Κύτταρα  ή  ¨Φυσικους Φονιάδες¨ Natural Killer Cells.

Τα ¨Τ κύτταρα¨ επεμβαίνουν τις περισσότερες φορές ακαριαία και  σταματουν  τις αρχόμενες μολύνσεις του άνοσου συστήματος

Στον αντίποδα τα ¨ρυθμιστικά Τ κύτταρα¨,έχουν μιαν άλλη ξεχωριστή ιδιότητα να σταματούν μιαν..  ανοσοποιητική πράξη,στο σημείο που πρέπει,πριν δηλαδή αυτή γίνει επιθετική,και επομένως  οδηγήσει στην εμφάνιση αυτοάνοσων ασθενειών όπως είναι ο φοβερός Λύκος ή ο διαβήτης Ι.

 

 

 

 

 

Η έλλειψη , ή η πλημμελής ανάπτυξη, αυτών των ρυθμιστικών Τ κυττάρων,σχετίζεται με την εμφάνιση των αυτοάνοσων και φλεγμονωδών νόσων,ενώ όσοι διαθέτουν μεγαλύτερο, από τον φυσιολογικό, αριθμό ρυθμιστικών Τ κυττάρων,δεν είναι σε θέση,να καταπολεμήσουν τις μολύνσεις αποτελεσματικά.

 

 

 

Πρόσφατα, από το¨Flanders Institute for Biotechnology Laboratoryfor Autoimmune Genetics¨του Πανεπιστημίου Leuven στο Βέλγιο, ανεκοινώθη πως τα ρυθμιστικά Τ κύτταρα παράγονται συνεχώς στο σώμα μας,αλλά ο αριθμός τους διατηρείται σταθερός μέ την ¨απόπτωση¨  που  είναι μια διεργασία προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου.Κατά τη διάρκεια της το κύτταρο  συρρικνώνεται ,το ίδιο και η  χρωματίνη,η μιτοχονδριακή μεμβράνη διαρρηγνύεται ,το κύτταρο αποδομείται και σχηματίζει αποπτωτικά σώματα, τα οποία φαγοκυτταρώνονται , χωρίς  φλεγμονή.

 

 

 

 

Αποπτωτικοί παράγοντες είναι οι ιοι, η ακτινοβολία  και η κόπωση ή και η αδυναμία επιδιόρθωσης του DNA.

Η απόπτωση αποτελεί μέρος της ανοσοποιητικής απόκρισης.  Τα καρκινικά κύτταρα ανθίστανται στην απόπτωση  με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μεγαλώνει.Όμως και η αυξημένη απόπτωση είναι επιβλαβής επειδή οδηγεί σε εκφυλιστικές ασθένειες.

Ο θάνατος των κυττάρων είναι σημαντικός  σε πολλούς τύπους ανοσοποιητικών κυττάρων για την αντικατάσταση αυτών που είναι ελαττωματικά, κατεστραμμένα ή βρίσκονται σε έλλειψη.

Η ¨απόφαση¨ σχετικά με το κατά πόσον θα ζήσουν ή θα πεθάνουν τα κύτταρα, ελέγχεται από μια ¨οικογένεια πρωτεϊνών¨, που  ονομάζεται Bcl-2.(B-cell lymphoma 2),

 

 

 

 

Η συγκεκριμένη ομάδα πρωτεϊνών αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τον αριθμό των ρυθμιστικών Τ-κυττάρων.Διαβάζοντας προσεκτικά την σχετική ανακοίνωση,παρατηρούμε τη σοφία που κρύβεται επιμελώς πίσω κι απο τον παραμικρότερο μηχανισμό  υποστήριξης αυτού του θαύματος που λέγεται ζωή.

Βλέπουμε τον θάνατο να είναι ¨σφιχταγκαλιαμένος ¨με τους μηχανισμούς διατήρησης της ζωής.Κι αν κάποιος,τρόπος του λέγειν, προσπαθήσει να τον αγνοήσει,τότε αυτόματα έχουμε την δημιουργία κακοήθειας.

 

 

 

 

Σα να λέμε η δήθεν επανάσταση κι ανυπακοή στον Νόμο, φέρνει την κακοήθεια.Δεδομένου τώρα πως ένα καρκινικό κύτταρο είναι,εν δυνάμει, αθάνατο  μπορούμε ,να εικάσουμε, τί συμβαίνει και στην ευρύτερη ζωή μας, όπως αυτή βιώνεται στη ¨κτιση¨, στον κόσμο μας.

 

 

 

 

Ο άνθρωπος γεννιεται ως φορέας μιας ψυχής,που του δίδεται απ τον Δημιουργό του.

( σ.σ. απ εδώ και περα ο,τι γράφεται αφορά αυτούς που πιστεύουν ή είναι υποψιασμένοι .Οι υπόλοιποι μπορούν να αρκεσθούν στο σημειολογικό απλώς γεγονός,της επιστημονικής κοινότητας περί του τρόπου δράσεως των ¨ρυθμιστικών Τ κυττάρων¨..)

 

 

 

 

Τα κύτταρα μας, έχουν γονιδιακή εντολή να πεθάνουν τη συγκεκριμμένη στιγμή,κι αυτό γίνεται με την απόπτωση, όπως είπαμε μόλις πριν λίγο. Οποιαδηποτε¨παρακοή¨έχει σαν αποτέλεσμα την πυροδότηση έναρξης της αλυσσιδωτής αντίδρασης  της κακοήθειας,που καταλήγει και πάλι σε θάνατο μόνο που αυτή τη φορά είναι ο θάνατος του οργανισμού σαν όλον. Αρα ουσιαστικά, η ¨παρακοή¨, οδηγεί εκ του ασφαλούς στο θάνατο, μόνο που αυτός επέρχεται με οδύνες, κακουχία,κι ο,τι η (μοιραία), αρρώστια συνεπάγεται.

Χαιρετε.