ΕΙΜΑΣΤΕ ΩΡΑΙΟΙ…ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΡΩΜΗΟΙ..

Φτασαμε στο μηδεν, κι αφησαμε τον Alexis να αλωνιζει ξενοιαστος, με υπουργους, αμνημονες ξεχασιαρηδες, ωραιους και μονους καβαλαρηδες  που έλεγε κι ο Λουκιανος μας.

Ομως το κακο δεν είναι προσφατο,ανατρεχει παλια, πολύ παλια, τοτε που ο ελληνας μορφωνονταν  σαν φυλη.Τοτε που δεν ειχε το¨φραγκικο¨ονομα αλλα τον ελεγαν ρωμηο

Λεει λοιπον γι αυτόν ο κυρ Νικος , φυσικα κι εννοω τον Καζαντζακη

Μια μέρα ο Αλλάχ βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμηό. Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε.

Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. !Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα.

Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο,να σφάξει το Ρωμηό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του.Και ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν.

Πάλευαν, πάλευαν ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε το κάτω τον άλλον Μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος Ρωμηός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος

Ο διάολος θα με πάρει, μουρμούρισε ο Αλλάχ,την έπαθα πάλι.Τούτοι οι Ρωμηοί θα φάνε τον κόσμο,πάνε οι κόποι μου χαμένοι.

Τι να κάμω; Ολονύχτα δεν έκλεισε μάτι , μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω και χτύπησε τις  χερούκλες  του:

Βρήκα βρήκα φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, κι έφτιαξε έναν άλλο Ρωμηό, και τους έβαλε στο ταψί να παλέψουν 

Άρχισε το πάλεμα. Τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος.Μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Μπαμπεσιά ο ένας, μπαμπεσιά κι ο άλλος.

Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν,  πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν, ξανασηκώνουνταν, πάλευαν.Κι ακόμα παλεύουν. Κι έτσι ο κόσμος βρήκε την ησυχία του

Νίκος Καζαντζάκης

Υ.Γ.Ειμαστε ωραιοι εμεις οι ρωμηοι..

Χαιρετε.