Άνθρωπος τις εποίησεν δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς.Και ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες, ο πρώτος είπεν αυτώ.
Αγρόν Ηγόρασα, Και Έχω Ανάγκη Εξελθείν Και Ιδείν Αυτόν. Ερωτώ σε, έχε με παρητημένο. Και έτερος είπε. Ζεύγη Βοών Ηγόρασα Πέντε, Και Πορεύομαι Δοκιμάσαι Αυτά. Ερωτώ σε, έχε με παρετημένον. Τα πέντε ζεύγη των βοών.πόσο αλήθεια μοιάζουν με τις πέντε αισθήσεις μας. τι λέει; θέλω να πάω να δοκιμάσω.Ο άνθρωπος πήρε τις αισθήσεις από τον Θεό, δια να τον βοηθούν σ’ αυτή τη ζωή να μην απογοητευτεί απ τις αντιξοότητές της, και να πάει στην αιωνιότητα οπου δεν χρειάζονται οι αισθήσεις.Και ο άνθρωπος τι κάνει;
Ζει για τις αισθήσεις.Σκοπός του και όχι μέσον, είναι η ικανοποίηση των αισθήσεων του.
Και ο τρίτος είπε. ¨Γυναίκα Έγημα, Και Δια Τούτο Ου Δύναμαι Ελθείν¨
Εδώ έχουμε την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου.όπου όλοι παραιτούνται από την πρόσκληση με δικαιολογίες.
Ο πρώτος τού είπε: Αγόρασα έναν αγρό και έχω ανάγκη να εξέλθω να τον δω σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω. Και άλλος είπε: Αγόρασα πέντε ζεύγη βοδιών και πηγαίνω να τα δοκιμάσω σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω Και άλλος είπε: Γυναίκα νυμφεύτηκα και γι’ αυτό δε δύναμαι να έρθω.
Ο Ανθρωπος της παραβολής δεν είναι άλλος απο τον Θεό, που καλει αρχικά τον λαό του, τον Ισραήλ, δηλαδή αυτούς που είχαν τον Νόμο. Μετά Την Άρνησή Τους, εκάλεσε Εμάς, τα έθνη, στο Δείπνο της Βασιλείας Του στην Εκκλησία Του…στην Θεία Ευχαριστία,γιατί το μυστήριο που συνιστά την Εκκλησία,είναι η Θεία Ευχαριστία Μέσα στην Εκκλησία ζούμε μέλλον παρελθόν και φυσικά το παρόν.
Πώς όμως αποκτούμε αυτή την αίσθηση της Βασιλείας του Θεού.Η αγάπη είναι η Βασιλεία την οποία επηγγείλατο ο Κυριος.Αυτό σημαίνει το να τρώτε και να πίνετε εν τη τραπέζη της Βασιλειας Μου.Οχι βέβαια ένα επίπολαιο συναίσθημα αγάπης, αλλά κοινωνια και γνώση της Αγίας Τριάδος.Ετσι λοιπόν καταλαβαίνουμε πως οταν μας καλεί ο Θεός στο δειπνο της Βασιλείας Του, μας καλεί για να τον γνωρίσουμε.Καλεί όλους τους με καθαρή καρδιά, ανθρώπους όπως μας είπε ο Χριστός στους Μακαρισμούς, πως μόνον οι καθαροί τη καρδία βλέπουν τον Θεόν.Αυτά που προβάλλουν οι κεκλημένοι, απλά εκφράζουν την προσκόληση τους στα κτηματα, τα χρήματα, την οικογένεια.Σαν άνθρωποι είναι τίμιοι και εργατικοί πλην πνευματικά απονεκρωμένοι.
Δεν γνωρίζουν σε Ποιόν αρνούνται.
Είναι σαν και μας που το πρωϊ της Κυριακής ακούμε την καμπάνα και κάνουμε τον σταυρό μας αντι να σηκωθούμε και να πάμε στην Εκκλησία.
Και Στη Συνέχεια Ασχολούμεθα Με Τη Δουλεια Μας , τα κτήματα μας, την οικογένειά μας.
Δεν είναι όλα αυτά κακά, όμως η λανθασμένη αξιολόγηση τους είναι που κάνει το σφάλμα.
Η Θεία Ευχαριστία, είναι η εικόνα της Βασιλειας του Θεού οχι όμως βιώνοντας την σαν σαν έθιμο, συνήθεια, ή τυπική υποχρέωση, χωρίς τις πραγματικές προϋποθεσεις του Μυστηρίου. Χρειάζεται να ρυθμίσουμε τη ζωή μας, με το πνεύμα της Θείας Λειτουργίας.
Απ την άλλη είναι ο τρόπος που ζούμε όλη την εβδομάδα, που καθορίζει τη στάση μας στη Λειτουργία της Κυριακής στο Δείπνο της Βασιλείας
Το ίδιο και με το πώς ζούμε τη μέρα μας, που έχει αντίκτυπο στη βραδυνή μας προσευχή.
Αν καθ όλη την διάρκεια των κοσμικών μας ενασχολήσεων σκεφτόμαστε, τα κτήματα, τα χρήματα, τα οικογενειακά μας προβλήματα, κι όχι τον Θεό, και δεν φροντίζουμε να πολιτευό μαστε σύμφωνα με το θέλημά του, οταν σταθούμε για προσευχή, ο νούς μας δυσανασχετεί είναι προσκολλημένος σ αυτά που μεχρι τότε απελάμβανε.
Αδυνατεί να προσευχηθεί.
Δεν μπορεί να λειτουργηθεί.
Να λοιπόν πώς φτάνουμε να πούμε.
Ερωτώ σε έχε με παρητημένον….
Kosmaser's Weblog 