Άσκει των περί το σώμα γυμνασίων μη τα προς την ρώμην αλλά τα προς την υγείανΤούτου δ’αν τύχοις ει λήγεις των πόνων έτι πονείν δυνάμενος .
Ισοκράτης.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει μια αύξηση της δημοτικότητας του τρεξίματος.
Τα ευρήματα της αυτοψίας σε 18 άτομα που πέθαναν ενώ έκαναν jogging ή αμέσως μετά από αυτό, έδειξαν ότι 13 άνδρες πέθαναν από πάθηση της στεφανιαίας αρτηρίας και 4 άνδρες και μια γυναίκα πέθαναν από άλλες αιτίες.
Ο αιφνίδιος θάνατος σε μαραθωνοδρόμους από σκλήρυνση των στεφανιαίων, βοηθά να ξεκαθαρίσουμε ότι:
Ο ¨μαραθώνιος¨ και το τρέξιμο αντοχής γενικότερα δεν προσφέρει πλήρη ανοσία από τη διαταραχή αυτή.
Ένας ¨μαραθωνοδρομος¨ είχε συμπληρώσει 8 μαραθωνίους και δύο υπερ μαραθωνίους,14 μήνες π ρ ι ν τον αιφνίδιο θάνατό του.
Δεν ήταν καπνιστής,η χοληστερίνη του ορού ήταν 298 mg/dl, η υψηλής πυκνότητας λιπο πρωτείνη ήταν 43 mg/dl, και τα τριγλυκερίδια ήταν 145 mg/dl,τιμές που δεν αναμένονταν από έναν μαραθωνοδρόμο.
Ο αιφνίδιος θάνατός του παρουσιάστηκε στο 19ο χιλιόμετρο ενός αγώνα 24 km.
Η αυτοψία έδειξε την ύπαρξη Οργανωμένου Θρόμβου ο οποίος προκάλεσε και την απόφραξη της αριστερής πρόσθιας κατιούσας αρτηρίας.
Ο δεύτερος θάνατος αναφέρεται σε αθλητή 41 χρόνων, ο οποίος έτρεχε μαραθωνίους για 2 χρόνια πριν το οξύ κατώτερο έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Η χοληστερινη ηταν 265 mg/dl και Τα τριγλυκεριδια 235 mg/dl.
Καπνιζε πιπα και πανω απο 3 τσιγαρα την ημερα.
Διεκοψε το καπνισμα μετα από έμφραγμα και του είχε γίνει σύσταση να τρέχει χαλαρά, αλλά να μην συμμετέχει σε μαραθώνιο δρόμο.
Στους 28 μήνες μετά το έμφραγμα έτρεξε 3.624 km και συμμετείχε σε 5 μαραθωνίους.
Οι Wallers and Roberts (1980) περιέγραψαν 5 περιπτώσεις αιφνιδίων θανάτων σε δρομείς με καλή φυσική κατάσταση και ηλικία πάνω από 40 χρόνων,2 από αυτους ήταν μαραθωνοδρόμοι. Και στις 5 περιπτώσεις βρέθηκαν κατά τη νεκροψία σοβαρές παθήσεις τριών αγγείων.Και οι δύο μαραθωνοδρόμοι είχαν Συστηματικη υπερταση και υπερχοληστεριναιμια με ολικες τιμες χοληστερινης 310 mg/dl και 305 md/dl.
Αναφέρω αυτά το παραδείγματα για να επισημάνω ότι, αντίθετα με τη λαϊκή και αναπόδεικτη πίστη ότι το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων Προκαλεί Ανοσία Από Τα Αθηροσκληρυντικά Επεισόδια,οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων και ιδιαίτερα αυτοί που βρίσκονται στη μέση ηλικία πρέπει να εξετάζονται προληπτικά και τακτικά για τις παραπάνω παθήσεις.
Τα μη φυσιολογικά λιπιδια ,αποτελούν την πιο φανερή αιτία που οι 4 αυτοί μαραθωνοδρόμοι ανέπτυξαν προοδευτική αρτηριοσκλήρυνση, και ο θάνατός τους μπορεί να ήταν συντομότερος, αν δεν ήταν δρομείς μεγάλων αποστάσεων.
Υπάρχει βεβαίως πολύ μεγάλη ερευνητική υποστήριξη της υπόθεσης ότι το τρέξιμο αντοχής βελτιώνει το λιπιδαιμικό προφίλ στους αθλητές και προστατεύει την καρδιά από παθήσεις των αγγείων της.Σε πολλες ομως περιπτωσεις μπορει να υπαρχει μια Διαταραχη Του Μεταβολισμου Των Λιποπρωτεϊνων συνηθως κληρονομικη, η αλλη συγγενης και ασυμπτωματικη καρδιοπαθεια η οποια μπορει να προκαλεσει μεχρι και αιφνιδιο θανατο.
Ως κυριότερες αιτίες αιφνιδίου θανάτου κατά την άσκηση αναφέρονται οι παρακάτω:
1. Υπετροφική Μυοκαρδιοπάθεια
Είναι γενικά μια γενετικά μεταβιβαζόμενη πάθηση της καρδιας, που χαρακτηρίζεται από δυσανάλογη πάχυνση του κοιλιακού διαφράγματος.
Αποτελεί την κυριότερη αιτία αιφνιδίου θανάτου κατά την άθληση στις Η.Π.Α. σε ποσοστό 60%
Στην ιταλία πρώτη αιτία αιφνιδίου θανάτου των νέων αθλητών είναι ο αρρυθμογόνος Πόνος στο θώρακα,Δύσπνοια κατά την προσπάθεια, Αίσθημα παλμών και Λιποθυμία.
Όταν ένα άτομο έχει τα συμπτώματα αυτά ή και ένα φύσημα, εάν το ηχο-καρδιογράφημα δείξει δυσανάλογη υπερτροφία του ενδοκοιλιακού διαφράγματος και το ηλεκτρο-καρδιογράφημα αριστερή κοιλιακή υπερτροφία, θα πρέπει κάποιος να συμβουλεύσει το άτομο αυτό να περιορίσει τη σωματική του δραστηριότητα.
2. Ανωμαλίες της στεφανιαίας αρτηρίας:
Η συχνότητα εμφάνισης της έκτοπης έκφυσης των στεφανιαίων αρτηριών είναι περίπου 0.6%.
To ποσοστό συμμετοχής της στους αιφνιδίους θανάτους κατά την άθληση υπολογίζεται στο 17% σε μια σειρά 183 θανάτων που αναφέρθηκαν.
3. Αρτηριοσκληρυντική στεφανιαία πάθηση:
Αυτή αποτελεί μια πάθηση όλων των ηλικιών.
Η παρουσία της σε νεαρούς αθλητές αποτελεί πάντα έκπληξη και μπορεί να διαφεύγουν την προσοχή οι παράγοντες κινδύνου.
Αθλητές μέσης ηλικίας όταν αρχίζουν την άσκηση έχουν μια καλά αναπτυγμένη στεφανιαία καρδιοπάθεια, και τα συμπτώματα αναπτύσσονται περισσότερο όσον αυξάνεται η σωματική δραστηριότητα.
Η άσκηση,όταν υπάρχει σημαντική στεφανιαία καρδιοπάθεια μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία και προσωρινή στηθάγχη, έμφραγμα του μυοκαρδίου που απειλεί τη ζωή ή ακόμα και αιφνίδιο θάνατο.
Οι επισημάνσεις αυτές γίνονται όχι για να αποθαρρύνουν την άθληση στη μέση ή τη μεγαλύτερη ηλικία, αλλά για να προβαλλουν τους κινδύνους σε μια προοπτική.
Ο προληπτικός λεπτομερής έλεγχος πριν αλλά και μετά την έναρξη σωματικής δραστηριότητας είναι πλέον απαραίτητος.Υπάρχουν ανέκδοτες αναφορές για αθλητές που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από έναν αγώνα δρόμου, από γρίπη ή συνάχι, μετά από εφίδρωση.
Οι καρδιακές αρρυθμίες είναι συνήθεις στις μυοκαρδίτιδες και πιθανόν ο θάνατος παρουσιάζεται από μια αρρυθμία που ενισχύεται από την άσκηση.
Η εντατική προσπάθεια κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη φάση της ανάρρωσης μετά από μια λοιμώδη εμπύρετη πάθηση είναι δυνητικά επικίνδυνη και θα πρέπει να αποφεύγεται.
Είναι η μόνη περίπτωση κατά την οποία μια απολύτως φυσιολογική καρδιά,μπορεί να εμφανίσει κάποιο πρόβλημα κατά την άθληση, ή ακόμη και αιφνίδιο θάνατο.
4. Βαλβιδική α ο ρ τ ι κ ή στένωση:
Σε μια κρίσιμη στένωση της αορτικής βαλβίδας η άσκηση προκαλεί σημαντική αύξηση της πίεσης της αριστερής κοιλίας, και μπορεί να μην υπάρχει φυσιολογική καρδιακή παροχή.
Όταν υπάρχει στένωση, μαζί με την παχυσμένη αριστερή κοιλία, η στεφανιαία αιμάτωση μπορεί να είναι ανεπαρκής για την μυϊκή μάζα. Αυτό προκαλεί ένα σχετικά ισχαιμικό μυοκάρδιο, το οποίο με τη σειρά του είναι δυνατόν να προκαλέσει προοδευτική ηλεκτρική αστάθεια και κοιλιακή μαρμαρυγή.
Οι περισσότεροι άρρωστοι με ήπια προς μετρίως βαριά αορτική στένωση είναι
α σ υ μ π τ ω μ α τ ι κ ο ί, αλλά στις περιπτώσεις του αιφνιδίου θανάτου είναι παρόντα ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:
Εύκολη κόπωση, Θωρακικός πόνος,Δύσπνοια μετά από προσπάθεια ή συγκοπή.
Π ρ ό π τ ω σ η της μιτροειδούς βαλβίδας:
Χαρακτηρίζεται από βαλβιδική περίσσεια και ¨μυξωματώδη¨ πάχυνση των γλωχίνων της μιτροειδούς, με επιμήκυνση των τενόντιων χορδών.
Συνηθως τη βρισκουμε σε Νεαρες Γυναικες, οι οποίες παραπονούνται για μη ειδικό θωρακικό πόνο, αίσθημα παλμών και ζάλη.
Η πρόπτωση της μητροειδούς,είναι ένα εύρημα που θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα για το ποιος θα μπορουσε να συμμετέχει τελικά, στην άθληση.
Περιορισμός από την άθληση συνιστάται μόνον αν ο άρρωστος έχει παροξυσμική κοιλιακή ταχυκαρδία που δεν ελέγχεται καλά.
Πολλές γυναίκες παραπονούνται για αίσθημα παλμών μετά την άσκηση, οι οποίοι δεν είναι σημαντικοί όταν εκτιμώνται με την δοκιμασία του κυλιόμενου τάπητα.
Ο κίνδυνος από τη διαταραχή αυτή έχει υπερτονιστεί και έχει προκαλέσει ασυνήθιστο άγχος και περιορισμό σε πολλούς αρρώστους
Ομως υπερεβημεν τις 1000 λεξεις και σταματαμε εδω.
Χαιρετε και μαθετε να περπατατε.
Αλλωστε οι προγονοι μας ελεγαν
Μ η δ ε ν α γ α ν.
Kosmaser's Weblog 
Έχω πάντα στη μνήμη μου την παραίνεση του Ισοκράτη προς τον Δημόνικο που μαθαίναμε τότε στο Γυμνάσιο: «Άσκει των περί το σώμα γυμνασίων μη τα προς την ρώμην αλλά τα προς την υγείαν. Τούτου δ’ αν τύχοις ει λήγεις των πόνων έτι πονείν δυνάμενος». Με απλά λόγια: άσκηση για υγεία και όχι για πρωταθλητισμό ή για ρεκόρ (ή για άνοδο της μύτης μας). Μέτρο κι εδώ. Χρυσός κανόνας που τον λησμονήσαμε, όπως τόσα άλλα προγονικά. Έρρωσο!