Η «Τρίτη Ηλικία» έχει καθιερωθεί σαν μια φάση στη ζωή του ανθρώπου με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που έχουν να κάνουν όχι μόνο με τη σωματική,φυσιολογική εξασθένιση ή και την ύπαρξη οξέων ή χρόνιων νοσημάτων,αλλά και με αλλαγές της κοινωνικής ζωής.
Ο ηλικιωμένος άνθρωπος, καλείται καθημερινά να αποδεικνύει ότι δεν έχει αρχίσει να τα χάνει, ότι μπορεί να σκέπτεται παραγωγικά και να συμμετέχει στην καθημερινή ζωή ενεργά, ότι έχει κι αυτός, ίσως, όνειρα και επιθυμίες να πραγματοποιήσει ακόμη στη ζωή του,κι οτι είναι ακόμα χρήσιμος και απαραίτητος και οι άλλοι έχουν την ανάγκη του.
Αν για κάποιο λόγο, αυτή η ανάγκη χαθή, τότε αρχίζουν να δημιουργούνται προϋποθέσεις εκδήλωσης. Μίας Ψυχικής Διαταραχής η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε Επιβάρυνση, Οποιασδήποτε Σωματικής Ασθένειας που υπεβοσκε, περιμένοντας Τη Μείωση Της Ψυχοσωματικής Άμυνας Του Ατόμου,για να Διαμορφωθεί Ομως Μέσα του μέσα στην ψυχή του η απόφαση έχει τελεσιδικησει και ηδη εχει καταστει οριστική.
Ειναι αχρηστος.
Είναι γεγονός, οτι οι παλιοί ξέραν να γράφουν τραγούδια και δεν προσβάλονταν απο κατάθλιψη, γιατί τα ψιθύριζαν όλη την ώρα. Εδώ μπορούμε να δούμε οτι υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που επιδρουν στην εμφάνιση ψυχιατρικών διαταραχών σ αυτή την ηλικία, Αυτοί που έχουν να κάνουν με το ίδιο το άτομο.
α. προϋπάρχουσες ψυχιατρικές διαταραχές
β. οργανικές αλλοιώσεις του εγκεφάλου Συχνές σωματικές ασθένειες ή χρόνια νοσήματα Αναζωπύρωση παλαιών ασθενειών . Και Παράγοντες που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό περιβάλλον σε μια κοινωνία που τη χαρακτηρίζουν η απόδοση και ο καταναλωτισμός, ο αδύναμος και μη αποδοτικός είναι λιγότερο αποδεκτός
Στις συναισθηματικές ψυχώσεις έχουμε μιαν αλλαγή της ψυχο-παθολογικής εικόνας με «σωματοποίηση» της συμπτωματολογίας και υποχονδριακό ιδεασμό.
Οι καταθλιπτικές σκέψεις αποκτούν αυξημένο παρανοϊκό περιεχόμενο, ιδιαίτερα συχνά σε μοναχικά άτομα, ή συντροφευμένα με απαξιωτικές όμως τάσεις για τον σύντροφο,που τον θεωρούν ασήμαντο, κουραστικό, εκνευριστικό, και χωρίς , κατ αυτούς, περιεχόμενο που πρέπει να σιωπά, και να μην παίρνει καμμιά πρωτοβουλία
Οι διπολικές διαταραχές , σα να λέμε η μανιοκατάθλιψη εμφανίζουν μιαν ανάλογη εξέλιξη.
Ιδιαίτερα το κοινωνικό περιβάλλον, και τη σωματική υγεία,καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ψυχοσωματικής αυτής νό σου, στους συγκεκριμμένους ασθενείς.
Μια διαταραχή ή μια σχιζοφρένεια δεν μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμη άνοια. Σε αντίθεση με τις όποιες αρχικές υποθέσεις ότι μια σχιζοφρένεια μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμη άνοια, σήμερα είμαστε βέβαιοι, ότι οι σχιζοφρενείς δεν εμφανίζουν συχνότερα ανοϊκές διαταραχές απ’ ότι και ο γενικότερος πληθυσμός.
Οι Πρωτοεμφανιζόμενες ψυχικές διαταραχές σε μεγάλη ηλικία ειναι τα λεγόμενα οργανικά ψυχοσύνδρομα ,τα καταθλιπτικά σύνδρομα και σε μικρότερο βαθμό για: παρανοειδείς – ψευδαισθητικές καταστάσεις και νευρωτικές εικόνες με κυρίαρχη συμπτωματολογία το άγχος.
Τα οργανικά ψυχοσύνδρομα είναι διαταραχές των ψυχικών λειτουργιών που οφείλονται σε αλλοιώσεις της εγκεφαλικής ουσίας.
Οι συνηθέστερες αιτίες οργανικών ψυχο-συνδρόμων σε μεγάλες ηλικίες είναι αυτές που οδηγούν σε σταδιακή εκφύλιση του εγκεφαλικού κυττάρου
Είτε Λόγω Γήρατος, Είτε Λόγω Αγγειακών Διαταραχών, Μεταβολικών Νόσων ή Χρόνιας Χρήσης Τοξικών Ουσιών.
Ο κύριος όγκος των οργανικών ψυχο-συνδρόμων στις μεγάλες ηλικίες, καλύπτουν διάφορες μορφές άνοιας με κυριότερο εκπρόσωπό τους την άνοια τύπου Alzheimer.
Το έχουμε κάνει καραμέλλα :Πρόκειται για μία προοδευτικά εξελισσόμενη νευροεκφυλιστική νόσο του ΚΝΣ ,που αρχίζει με διαταραχές της πρόσφατης μνήμης και φθάνει μέχρι την πλήρη διακοπή της επαφής με την πραγματικότητα.
Ανάλογα με την ηλικία έναρξης διακρίνουμε
Την Άνοια Τ. Alzheimer Με Πρώιμη Έναρξη, Κάτω Από 65 Ετών
Την Γεροντική Άνοια Τ. Alzheimer Με Όψιμη Έναρξη Μετά Τα 65
Την άτυπη ή μικτής μορφής άνοια που η κλινική της εικόνα δεν είναι η τυπική της νόσου Alzheimer ή είναι εμφανής και η συμμετοχή αγγειακών διαταραχών στην εμφάνιση της νόσου αυτό που λέμε μικτού τύπου άνοια.
Σαν κυριότεροι παράγοντες που συμμετέχουν στην εμφάνιση της νόσου θεωρούνται
α. η κληρονομικότητα, με την έννοια της αυξημένης πιθανότητας εμφάνισης της νόσου, όταν νοσεί πρώτου βαθμού συγγενής
β. πιθανή γονιδιακή βλάβη που σχετίζεται με τα χρωμatοσώματα 21, 19, 14. Έχουν απομονωθεί επίσης γονίδια φορείς της νόσου χωρίς ομως να σημαίνει ότι ο φέρων τα γονίδια θα νοσήσει υπο λειπόμενο γονίδιο.
Η εναπόθεση β-αμυλοειδούς πρωτεΐνης σε μορφή πλακών στο Κ.Ν.Σ. και βέβαια η συμμετοχή διαφόρων προδιαθεσικών παραγόντων όπως – η μεγάλη ηλικία – το φύλο,οι γυναίκες νοσούν 13% περισσότερο από τους άνδρες – η μείωση διαφόρων αντιοξειδωτικών παραγόντων στον οργανισμό – κρανιο-εγκεφαλικές κακώ σεις, νόσοι του κυκλοφορικού, αρτηριακή υπέρταση κ.ά.
Το σύνολο αυτό των συμπτωμάτων εμφανίζεται σταδιακά και η πρόγνωση της νόσου εξαρτάται από τη χρονική ταχύτητα επιβάρυνσης της κλινικής εικόνας. Η διαφορική διάγνωση της άνοιας θα γίνει από την κατάθλιψη χωρίς να αποκλείεται η συνύπαρξη των δύο κλινικών εικόνων,ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της νόσου, όπου ο ασθενής έχει αρχίσει να βιώνει τις πρώτες δυσκολίες στη λειτουργικότητά του, γεγονός που επηρεάζει και τη γενικότερη συναισθηματική του κατάσταση αρνητικη.
Συγκεκριμένη θεραπεία δεν υπάρχει. Φαρμακευτικά χορηγούνται κυρίως:
– αναστολείς της χολιστεράσης
– χολινεργικοί ανταγωνιστές
– παράγοντες απελευθέρωσης ακετυλοχολίνης
– ουσίες πρόδρομες της ακετυλοχολίνης.
Ολα είναι παρηγορητικά και μόνο.Η φαρμακευτική αγωγή συχνά συν δυάζεται με:
– χορήγηση βιταμινών
– χορήγηση αντιοξειδωτικών ουσιών και
– υγιεινή διατροφή.
Ναί σίγουρα το ιχθυέλαιο βοηθά δραματικά.
Τώρα έχουμε και την Γεροντική άνοια που Οφείλεται σε μια γενικευμένη εγκεφαλική ατροφία η οποία δημιουργείται εξελικτικά και γίνεται εμφανής μετά το 65ο έτος της ηλικίας. Η έκπτωση των ψυχικών διαταραχών είναι σταδιακή και προοδευτική, χωρίς οξείες φάσεις. Χαρακτηριστική είναι η πρώιμη εξα σθένιση της πρόσφατης μνήμης που συχνά αποτελεί και το πρώτο σύμπτωμα της νόσου. Ομως αρκεί με την κινδυνολογία και τη μαυρίλα της ιατρικής περιγραφής.
Πάμε μερικες δεκαετίες πισω, ας πούμε η γιαγιά μου που ήρθε απ τη Μικρά Ασία. Εστησε απ την αρχή το σπίτι της στην Ελλάδα. Δούλευε απ το πρωϊ ως το βράδυ, χωρις ξεκουραση, και δεν παρεπονείτο για τίποτα.
Ετρωγε λιτά. Πλενόταν καθημερινά.Ναί καθημερινά με πράσινο σαπούνι και χλιαρό νερό, και μας το πέρασε σε όλους, και περπατούσε, ή μάλλον έτρεχε συνεχώς.
Οταν τα βράδια τέλειωνε απ τον κάματο της μέρας, καθόταν στο μόνο πράγμα που μόχθησε και επέμεινε και είχε επιβάλει στο σπίτι μας, το πιάνο της, ένα γερμανικό Steinway, που της κόστισε πολλές χρυσές λίρες, και μας έπαιζε ώρες ατελείωτες, τόσο που οι γείτονες έκαναν παράπονα στην αρχή, μετά ομως απο καιρό, κάθε φορά που η γιαγιά μας έπαιζε , σταμάταγαν οι φωνές, ακόμα και οι κουβέντες, για όση ώρα η μελωδία ξεχύνονταν απ τα ροζιασμένα δάχτυλά της, πλήν όμως απαλλαγμένα απο ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Γιατι ούτε αυτοάνοσα, αλλά ούτε νοητική έκπτωση χωρεί σ αυτόν που ασκεί τα χέρια και το μυαλό του. Για πές μου, έχεις δεί ποτέ κάποιον πιανίστα με αρθρίτιδα ή το πιό σημαντικό με άννοια ή αλτσχαϊμερ
Τί να την κάνω την κορυφαία διαγνωστική ιατρική και τα πανάκριβα φάρμακα οταν η ασκηση και η αποκοπή των κακών, τοξικών σκέψε ων θεραπευει το 95% ολων των ασθενειων
Αυτό γινόταν, για να επανέλθουμε στη γιαγιούλα μου, μέχρι και την παραμονή του θανατου της, στα 93 χρόνια της, που αφού έπαιξε τον αγαπημένο της Chopin, μας φίλησε όλους και ξάπλωσε, ζητώντας απ τον πατέρα μου να της ψάλλει το :
Εις Θεός Μέγας Μετά απλά ¨Κοιμήθηκε¨εως καιρου.
.
Kosmaser's Weblog 